Ցայգալոյս

ՄԵՌՆՈՂ ՀՈԳԻՍ

Ի՞նչ ընեմ, որ մոռնամ ես զիս,

Մոռնամ աշխարհն ու իր ցաւեր…

Սիրոյս համար, վէրքիս աւեր

Դարման մը կամ դե՞ղ իսկ չունիս։

Այս հիւանդը, ա՜խ, այս հոգիս

Ա՛լ չ՚աղէկնար՝ ինկած անտէր.

Ի՞նչ ընեմ որ մոռնամ ես զիս,

Մոռնամ աշխարհն ու իր ցաւեր։

Արձագանգ մը չկայ ձայնիս,

Խորունկ է վէրքս ու մահաբեր.

Իմ յոյսերս ես ի՛նքս եմ թաղեր,

Այլ դեռ կ՚ապրիմ, ո՜վ պաշտելիս,