ՀԱՅ
ԳՐՔԵՐՈՒ
ԴԷՄ
ՀԱԼԱԾԱՆՔ
Ոստիկանութիւնը,
Պոլսոյ
թէ
գաւառներուն
մէջ,
կը
սկսի
վերյիշել
համիտեան
օրերուն
իր
կերպերը
եւ
վերադառնալ
անոնց:
Սկիւտարի
մէջ,
քանի
մը
օր
առաջ,
ոստիկաններ
հայ
սրճարանի
մը
պատէն
վար
կ՚առնեն
պատմական
«Մայր—Հայաստանի»
պատկեր
մը
եւ
կը
գրաւեն…:
Պէյրութի
մաքսատան
մէջ
գրաքննիչ
մը,
մարդ
չգիտեր
ո՛ւսկից
բուսած
եւ
ո՛ր
արտօնութեամբ,
քննութենէ
կ՚անցնէ
Պոսլի
տպագրուած
եւ
Պոլսէն
ղրկուած
ամէն
հայերէն
գիրք,
դասագիրք
կամ
նկար,
—
վար
դնելով
անոնցմէ՝
ինչ
որ
վնասակար
կը
համարի…:
Հալէպի
ոստիկանութիւնը
նոյն
տխուր
պաշտօնը
կը
կատարէ
իր
տեղին
վրայ,
գրաւելով,
վար
դնելով
ու
չծախել
հարկադրելով
այն
ամէն
հայ
գրքերն
ու
պատկերները՝
որոնք
«միւզիր»
կը
գտնէ…:
Ահա
ձեզի
սահմանադրական
օրէնք,
ահա
ձեզի
սահմանադրական
ոստիկանութիւն:
Ուրեմն
բանն
հոն
հասած
է
որ
մտքին
տէրն
ու
մտածման
արտօնատէրը՝
այս
երկրին
մէջ
դարձեալ
ոստիկանութիւնն
է,
ինչպէս
որ
էր
Համիտի
օրհնեա՜լ
օրերուն…:
Այդպէ՛ս
կ՚երեւի:
Բայց,
այս
երկրորդ
անգամն
է
որ
նոյն
նիւթին
կ՚անդրադառնանք,
—նախապէս
անոր
վրայ
հրաւիրած
ըլլալով
արդէն
ներքին
գործոց
նախարարին
ուշադրութիւնը:
Եւ
մեզի
կը
թուի
թէ
Թալէաթ
պէյի
անծանօթ
մնացած
չէին
այն
փաստերը՝
որ
ասկէ
առաջ
տեղի
ունեցած
էին,
գրեթէ
միեւնոյն
վայրերուն
մէջ,
եւ
զորս
ներկայացուցած
էինք
իր
բարեհաճ
նկատառմանը:
Եւ
սակայն,
դէպքերը
կը
շարունակեն
կրկնուի
համարձակ
ու
անարգել,
—
ինչ
որ
ապացոյց
է
թէ՝
ոստիկանութիւնը
ազատ
կը
զգայ
ինքզին
իր
ապօրինի
միջամտութեանց
եւ
հակասահմանադրական
իր
այս
արարքներուն
մէջ:
Կը
նշանակէ
ուրեմն
որ
բացառիկ
է
մեզի
—
ու
անշուշտ
օրէնքին
ալ
—
անծանօթ
կարգադրութիւն
մը
կայ՝
հայ
գրքերու
ու
հայ
հրատարակութեանց
մասին:
Եթէ
այդպէս
է,
մենք
կը
պահանջենք
որ
նոյն
կարգադրութիւնը
յայտարարուի
հրապարակով:
Այո՛,
կը
պահանջենք
այդ
բանը,
որպէս
զի
գիտնանք
թէ
հայ
ժողովուրդը
սահմանադրական
ազատութիւններէն
դուրս
ձգուած
է
եւ
իր
մտաւոր
գործունէութեան,
իր
հոգեկան
կեանքին,
իր
կրթական
ու
իմացական
աշխատանքին
դէմ
արգելքներ
կան
դրուած:
Այլապէս,
չենք
կրնար
հանդուրժել
որ
ոստիկանութիւնը
ձեռքը
դնէ
մեր
մտքին
վրայ,
ինքզինք
համարէ
երկրին
օրէնքէն
ու
կարգերէն
աւելի
բարձր
հեղինակութիւն
մը,
եւ
դատաւորն
ըլլայ
մեր
մտածումներուն
ու
մեր
զգացումներուն:
Ո՛չ,
չենք
հանդուրժեր
որ
հայ
ժողովուդրի
դպրոցական
ու
կրթական
ազատութիւնը
ոստիկաններու
կրունկին
տակ
դրուի,
եւ
հայ
մանուկներու
դաստիարակութեան
բանալին
գտնուի
մէկ
քանի
ոստիկանի
ձեռքին
մէջ:
Վերջ
պէտք
է
դրուի
այս
երկդիմի
ընթացքին:
Կառավարութենէն
կը
սպասենք
իր
կտրուկ
խօսքը.
կա՛մ
կը
սանձնահարէ
իր
ոստիկանութիւնը
եւ
պատիժի
կ՚ենթարկէ
օրինազանցութիւն
գործողները,
կա՛մ
կը
յայտարարէ
որ
Հայոց
գրքերուն
համար
բացառիկ
գրաքննութիւն
մը
կայ:
Մէկը
կամ
միւսը:
«Ազատամարտ»,
1914,
10/23
Մայիս,
թիւ
1508,
էջ
2