36ա
||
N
3.
Սպառապետ
Մուստաֆա
խանիտ
ողջոյն
Ծանուցումն
լիցի
հրամանուցտ,
որ
այն
օրէն,
որ
քո
հրամանուց
ծառայութիւնիցն
ջոկւել
եմք,
քեզանից
մեզ
գիր
է
հասել
դեկտ[եմբերի
]
25,
բա[յ
]
առանց
կնիք.
դրած
էր
մին
մանաւշ
ծաղկատար
քսակի
մէջն
եւ
քսակի
բերանն
վազերի
մօհրօվն
էր
էրած,
քանզի
նար
գիրն
էլ
միչումն
էր։
Մեք
քո
հրամանուցն
ղրկեցինք
այս
գրօվն
3
գիր
է
եւ
հանապազ
եւ
դաստուրօվն
կողարկեմք
ծառայութիւնտ.
եւս
լաւ
գլնի,
որ
քո
հրամանքտ
էլ
քո
գիրն
ջոկ
ղրկես
մեզ,
գլուխն
կնքօվ,
որ
ոչ
օվ
չիմանա՝
թէ
մեք
քեզ
ինչ
գրեցինք,
կամ
դուն՝
մեզ,
քանզի
ժամանակիս
մարդուն
աւտալ
պետք
չէ,
բաւ
է
իմաբտութեան
քում։
Եւս
լաւ
արիր,
որ
ղատաղանօք
պահում
ես
քու
մարդն,
շահին
համար,
լաւ
է.
եւս
կրկին
կաղաչեմք,
որ
սգուշ
լինիս
քու
մարդէն,
որ
սրանց
խաթր
չաւիրես։
Մուրթուզա
ղուլի
խանի
բանն
ես
այն
ժամանկէն
յիմացայ,
որ
շահն
հանեց
Թավրիզու։
Եւ
մեք
շափաթն
մին
անգամ
գնում
եմք
սարտարի
կուշտն։
Խօսք
անգաւ
քեզ
վրայ
եւ
ինչ
որ
մեր
ձեռիցն
գու
գար,
գօվեցինք,
աստուծոյ
յայտնի
է,
եւս
ասինք
թէ՝
կամք
ունիս,
որ
սրան
հետ
բարեկամութիւն
անես։
Պատասխանեց
թէ՝
Ես
չեմ
ճանաչել
զնա,
քանզի
որ
ես
էկի՝
տեղս
չէր.
երբ
շահն
էս
յերկիրն
նրան
է
տվել,
պիտի
որ
ինձ
յիմաց
անէր ,
եւ
ես
ուրախ
եմ
եւ
պատրաստ
նրա
հետ
սէր
անել։
Կրկին
ծանուցինք,
թէ
շահի
փօղն
չէ
գալիս
եւ
նայ
պատասխանեց,
որպէս
յառաջն
որ
գրել
եմք
քեզ։
Ես
ասում
էր
շահի
ամէն
ինչի
վերջի
փողն
խնդրեն
այնց,
որք
են
վերակացու,
մեզ
չէ
ի
փոյթ
եւ
մեք
պատճառ
չեմք։
Յետոյ
Անզալու
բաննասինք,
թէ
պիտի
որ
նրա
մարդն
գայ
նստի։
Ասաց՝
թող
գայ
նստի
որպէս
յառաջն,
իրանց
խարջն
առնու,
եւ
ձուկն,
որ
մին
փողօվ
են
ծախում,
իմ
մարդուն
Բ
(2)
փողի
տեղ
տան,
եւ
թէ
իմ
մարդն
մին
մարդից
մին
փողն
զատ
առած
լինի
առանց
փող
եւ
կամ
թէ
մին
փող
թագաւորի
կալուրին
վնաս
տայ,
իմ
մարդն,
որ
իրանց
յայտնի
լինի,
մեզ
յիմանցնեն,
մեք
մեր
մարդու
պահուհասն
կուտամք
շուտօվ,
քանզի
մեր
թագաւորիցն
կրկին
հրաման
եկաւ,
որ
մարդու
նեղութիւն
չըտաք։
Եւ
այլ
շատք
խօսք
անցկացաւ,
որ
պետք
չէ
գրել։
Հիմիկս
քո
հրամանքն
քու
մարդն
ղրկէ,
որ
պետք
չէ
գրել։
Հիմիկս
քո
հրամանքն
քու
մարդն
ղրկէ,
որ
գան,
գնան
Անզալի
նստին։
Եւ
մին
լաւ
գիր
գրէ
սարտարին
վրայ
եւ
մին
ինքմին
փէշքաշ,
որպէս
որ
կամիս
եւ
որ
քեզ
արժան
է։
36բ
||
Քո
հրամանքտ
մեզ
գրեցիր
թէ՝
Ձեր
ամէն
բանն
գրեցէք
Իսմայիլ
բէկին,
քանզի
իմ
հաւատարիմն
է.
թողութիւն
շնորհես,
մեք
այտպէս
չեմք,
բանն
ամէն
հաւատարիմի
չենք
յայտնել,
քանզի
լաւ
չէ,
մեք
մեր
խօսքն
քեզ
գրեմք
եւ
գուն
մեզ
գրէ։
