N
36.
Փետրվարի
18
մին
գիր
էկաւ
Պաղտատու
մուսիու
Պօռէկարիցն
համատանեցի
Գէորքի
ձեռօվն,
որ
թարգմանի
այսպէս.
Պարոնիտ
Էլիաս
Մուշեխ։
Երկրորդ
գիր
Պարոն,
էս
գիրս
է,
որ
քեզ
գիմացնէ,
որ
Պաղտատ
հասայ
եւ
քեզ
ապսպրելոյ
համար
որ
մռես,
զոր
ինչ
Համատանա
քեզ
գրեցի,
անես
քու
չոստութիւն
եւ
այն
որ
քէ
լաւ
գլնի,
<լաւ
գլնի
եւս
>
ինձ
համար։
Թարվիզու
անցած
ժամանակն
քեզ
ապսպրել
էյի
թէ
ղրկես
պարոն
Մօվսէսին
այն
պարաթի
թղթերն,
որ
եկել
էր
Շամախու.
եթէ
մինչի
այժմ
չղրկեցիր,
ղրկէ,
քանզի
նրա
խոստացայ։
Տեղս
ասում
են
թէ
մին
ֆռանսիզի
նաւ
տեղն
հասաւ
Պասրա,
որ
ունի
ճոթեղ[էն
]
եւ
լօնտռայ,
երեւում
է
թէ
այն
նաւն
է,
որ
յառաջմէ
մեզ
գրեցին
թէ
գալացուք
է
եւ
ֆռանցու
յերկրիցն
ղրկած
է
Սպահանա
համար։
Վասն
այն
երբ
ֆրսանտ
կճարեմ
կգնամ
նրան
հասնելու,
յոյս
ունիմ
թէ
տեղն
բան
կճարեմ։
Բայց
եթէ
կբերս,
շուտօվ
ինչ
որ
քեզ
գրեցի,
յաւել
շահ
գլնի
մեզ
եւ
յաւել
բան
կտեսնում։
Գրեցի
պատրի
սուփերիօրին,
որ
գրէ
մին
վկայական
գիր,
որ
նշանց
տայ
ամէն
վնասն,
որ
եղաւ
ինձ
Թարվիզու
մէջն
տֆտի
խաթերն
համար,
եւ
որ
Մահմատ
Ալի
խանն
ինձ
փող
չը
տվեց
տֆտիկի
խաթերն,
եւ
որ
էս
վնասն
պատճառ
է,
որ
մինչի
այժմ
չը
կարացի
առնուլ
Թարվիզու
միչումն,
եւ
որ
խօճայ
Ճնթլումն
պատճառ
է,
որ
այս
վնասն
ինձ
հասաւ։
Եւս
այլ
գիր,
սոյն
գունակ,
շինել
կու
տաս
հայերուն
եւ
վկայ
դնես
հայի
էրիցանց
եւ
թարվեզցի
հայերուն
եւ
այլ
վաճառականաց,
ամենիցն
երկու
օրինակ
կանես,
որ
մինն
ինձ
ղրկես,
եւ
մինն
պահես,
երբ
գու
գաս,
հետտ
բերես։
(թ.
51)
