N
3.
Յունվար
29
Աստառայու
մին
գրի
էկաւ
վերո
Մուստաֆա
խանիցն
այս
Իսմայիլ
բէկի
թղթին
հետ,
որ
թարգմանի
այսպէս.
Պատուելի
բարձր
եւ
մեծ
աստիճանաւորք,
զարմանալի
պատրի,
ճշմարտութեան
եւ
շնորհաց
գիտունք
պատրիներուն
մեծ
քահանայից
յընտրած
պարոն
Յուհաննա
Քափուչին
եւ
Յեահիյեա
Մուշեք
ողջ
լինելօվ
փորձութիւնից
եւ
պատուհասիցն
պահվէք
մինսմինու
տեսնելու։
Փափաքն
յայնելուցն
յետ,
գիտութիւն
լիցի,
որ
ձեր
գիրն
չորեքշափաթ
ամսու
լուսնի
22
-
ումն
հասաւ,
որօվհետեւ
ձեր
առողջութիւն
յայտնեցաւ,
ուրախութիւն
եւ
խնդրումն
եղեւ
մեզ,
մեք
էլ
աստուծօվ
մին
կերպ
այս
կողմի
բաներուցն
պրծել
եմ։
Եւ
Դաղստանու
մեծերն,
որ
Օսմանլուին
հետ
մեկ
էյին,
էս
ժուկս
օսմանցիքն
մեզ
հետ
հաշտեցան
եւ
շինեցին
որպէս
բնականն
որ
կար։
Տաղստանու
մեծերն
արզաներ
գրեցին
շահի
ծառայութիւնն ,
իմ
կուշտն
ղրկել
էյին
նրանց
արզէքն,
որ
գրել
էյին
թէ՝
Շահին
ծառայութիւն
անեն,
ղրկեցի
շահի
բանակն։
Եւ
Մուղանու
յերկրի
բաներն
եւս
շինեցի,
որօվհետեւ
Կասկարու
բանն
էլ
ինձ
հետ
է
էս
օրերումս,
44ա
||
հանդարտ
եմ
եւ
ինչ
որ
զօրք
ունէյի
ամէնն
բան
վրա
կարգեցի,
ինքս
առանցին
քանի
մի
իմ
ծառայիցն
գլուխ
քաշելու
համար,
եւ
սէյրի,
եւ
որսի
համար
եւ
թագաւորին
ապրանացն
համար
Կասկար
գալացուկ
եմ։
Բարեկամութեան
ճանփան
այս
է,
որ
յորտ
որ
կարօղ
էք,
մանաւանդ
պարոնն
գայ՝
մին
երկու
օր
մինսմին
տեսնելու
համար,
գաք
Կասկար
զուվարջանանք,
պատճառ
լինի
հաստատելոյ
հիմի
բարեկամութեան։
Եւ
այլ
ողջոյն։
Կնիքն
է
որպէս
վերո։
