Թվ.
ՌԽ.
(1591)
նախ
ել
ոմն
քուրդ,
որ
Գզիր
Օղլի
ասէին:
Էր
սա
ի
սահմանացն
Տիւրիկոյ
եւ
Կամախոյ,
ի
գեղջէն
որ
Տոստալի
կոչի,
եւ
են
ամենեքեան
գողք
եւ
աւազակք:
Ի
սոցանէ
ել
Գզրի
տղան
այն
եւ
զօրացաւ,
որ
ահ
եւ
երկիւղ
համբաւոյ
նորա
տարածեցաւ
ընդ
երկիր`
մինչեւ
յԸստամբօլ,
որ
ծանուցին
թագաւորին`
Սուլթան
Մուրատին,
որ
ամենայն
փաշայից
եւ
պարոնացն
հրաման
ղրկեց
թէ`
ինչ
հնարիւք
որ
է`
բռնէք
եւ
յԸստամբօլ
ղրկէք:
Որ
որսացին
բազում
ժամանակս,
մինչեւ
միայն
գտին
ի
զօրացն
զինքն
եւ
զքոհիան,
եւ
ըմբռնեցին
ի
գիշերի
ի
տուն
կնոջ
մի,
որ
շնութեան
աղագաւ
էին
գնացեալ,
եւ
Տիւրիկոյ
պարոնն
ըմբռնեաց
զԳզիր
Օղլին
եւ
զքոհիան
ի
միասին
եւ
տարաւ
յԸստամբօլ
առ
թագաւորն
Սուլթան
մեծ
Մուրատն
եւ
անդ
եդին
ի
վերայ
ուղտոյ
եւ
նաւթեցին,
հրով
տոչորեցին
եւ
զքոհիան
ի
չտնկալն
հարին
եւ
չար
մահուամբ
սպանին
զերկոսինն
եւ
բարձին
ի
միջոյ: