Եւ
աշակերտ
մի
այլ
Յովհաննէս
անուն
վարդապետ`
իրիցի
որդի
յՈւռհա
քաղաքէն,
որ
ի
յարբունս
իմաստից
հասուցեալ
էր,
բայց
ոչ
ժամանեաց
գաւազանի,
եւ
յետոյ
ի
Կեսարացոյն
էառ
գաւազանն,
եւ
շատ
ժամանակ
ի
Հալապ
նստաւ
եւ
բնաւ
ուրեք
ոչ
կամէր
գնալ
եւ
զօտար
հաց
ոչ
եկեր
եւ
ոչ
յումեքէ
ոչինչ
խնդրեաց,
այլ
հայրն
զիւր
մասն
յընչիցն
բերէր
եւ
աղաչէր
զորդին
յումեքէ
ոչինչ
խնդրել,
որչափ
ես
կենդանի
եմ,
ասէր:
Որ
երկու
անգամ
ես
պատահեցայ
ի
Հալապ
եւ
Երուսաղէմ,
զհայրն
եւ
զմայրն
ընդ
ինքեան
տեսի
եւ
մեծարանս
արարին
մեզ,
եւ
է
այժմ
ինքն
կենդանի
եւ
կայ
յիւրեանց
քաղաքին`
յԵդեսն,
լաւ
աղէկ
կատարեալ
առաքինասիրութեամբն`
տեսականաւն
եւ
գործնականաւն
եւ
զշատ
ազգաց
լեզու
եւ
զգիր
գիտելովն,
բայց
սակաւ
մի
մեծամտութեան
ախտից
ունելով,
որպէս
զմեր
Սարգիսն
եւ
զԿեսարացին,
եւ
այլ
ամենայն
ախտից
ազատ
է
մինչեւ
ցայժմ,
եւ
այսուհետեւ
յապագայից
կրից
չարեացն
պահեսցէ
Տէր
Աստուած
մեր
խնամօք
ողորմութեան
իւրոյ.
ամէն: