Նախ
Հետեւակ
մականուն
Ներսէս
մեծ
աւագ
վարդապետ
մի
ելեալ,
որ
հետիոտս
շրջէր
ամենայն
ուրեք,
վասնորոյ
Հետիոտ
անուանեցին
տեսողքն
եւ
էր
ի
ժամանակս
մեծ
Շիրակին
Յամթայ:
Եւ
այս
Ներսէս
բազում
աշակերտս
եհան,
զՁագ
վարդապետն ...
Վանեցին,
զՅովհաննէս
վարդապետն
Բաղշեցին`
զՅովիկ
մականունն,
զՍիմէոն
վարդապետն
Շնորհալին,
ոմանք
զմեծ
Բարսեղն
այլ
նմա
ասեն,
եւ
այլ
փոքունս
եւ
աննշանս
յոգունս,
զոր
մեք
ոչ
լուաք:
Եւ
այսպէս
ասէին`
թէ
Ներսէսն
ի
Շիրակն
զրուց
ղրկելով
բանս
մեղադրանաց
թէ`
այսչափ
ժամանակի
վարդապետ
գոլով
դու,
եւ
աշակերտք
ընդէ՞ր
ոչ
հաներ:
Նա
այլ
անդրադարձութեամբ
պատասխանի
առնելով
նմա
թէ`
նապաստակն
եւ
աղուէսն
յամենայն
ամի
հանապազ
ծնանելով,
ապա
ծնեալքն
աղուէսք
են
եւ
նապաստակք,
անզօրք
են
եւ
տկարք,
եւ
առիւծն
յերիս
ամս
մի
անգամ
ծնանելով
երկու
կամ
մին
կորիւնս,
ապա
ծնեալքն
առիւծք
են
եւ
հզօրք
եւ
թագաւոր
ամենայն
գազանաց:
Եւ
Շիրակ
վարդապետն
զայս
պարծանաց
մեծաբանութիւնս
ի
դէմ
Ղուկասին
եւ
Պետրոսին
եւ
Սրապիոնին
վասն
ասէր:
Եւ
այս
Ներսէս
Հետիոտս
այլ
քան
զնորին
պանծացածն
թէ
որ
յաւելիք
չէին,
նա'
պակասք
այլ
չէին,
որպէս
վերոյգրեցաք: