Եւ
Կեսարացին
նստաւ
պատրիարգ
անուն
երկու
ամ
եւ
կէս
եւ
ննջեաց
եւ
յաւելաւ
առ
հարս
իւր
ի
թվին
ՌՁԵ
(1636)ին
էր:
Եւ
յետ
սորա
կրկին
Զաքարէն
նստաւ
հրամանաւ
Սուլթան
Մուրատին
եւ
Պայրամ
փաշային,
որ
ի
կենդանութեանն
ոխ
ունէր
ընդ
Կեսարացուն
վասն
յերես
չելնելուն,
վասն
որոյ
սիրով
եւ
խնդութեամբ
ետուր
նմա
զպատրիարգութիւնն
թագաւորին
հատիհումայունովն:
Երկու
տարի
եւ
կէս
եկեաց,
նա'
վաքիլ
եղած
աշխարհականներ
նենգեցին,
շատ
պարտք
ցուցին,
որ
հինգ
բեռն
ստակ
էր
մնացեր,
ելաւ
յերկրի
վերայ,
հինգ
ամիս
ի
դուրս
եկաց,
նա'
իւրեանքն
հինգ
մարդ
աշխարհական
եւ
մէկ
երէց
Յովհաննէս
անուն`
աւագերէց
Գէորգայ
ժամին,
որ
նա
վաքիլ
էր,
ի
հետ
հաքիմին
եւ
հետ
այլոցն
տասն
բեռն
ստակ
առեր
էին
յայլազգացն
շահով
եւ
կիսեր
էին
ի
մէջ
իւրեանց,
որ
Զաքարէին
թողածով
հինգով`
հնգետասան
բեռն
եղեւ:
Նա'
իւր
անհոգ
լինելովն
հոգն
չեղեւ,
որ
քննութիւն
էր
արարեր
թէ`
յո՞ւր
տուիք
կամ
յո՞ւր
խարճեցիք.
յորժամ
պարտատիրանք
խնդրեցին
եւ
տաֆտարտարն
այլ
մալ
ուզեց,
չունէր
որ
տայր:
Վաքիլնին
յետ
փախան
եւ
ձգեցին
ի
վերան,
դրին
ի
բանդի
եւ
յոյժ
դառնացաւ
եւ
իւր
կամաւն
եթող
եւ
հրաժարեցաւ
առաջի
տաֆտարտարին:
Ոնց
նա
ձգեց,
Յովհաննէս
երէցն
էառ
զպատրիարգութիւնն,
երեք
ամիս
արար:
Չարութեամբն
իւրով
կամէր
խռովեցուցանել
զաշխարհն,
այլ
վաղվաղակի
յետս
նահանջեաց
Աստուած,
եւ
է
այժմ
կենդանի
եւ
գնաց
յԵրուսաղէմ,
եւ
որքան
եկեալ
է,
ի
յանկողինս
ցաւոց
է,
թերեւս
յապաշխարութիւն
համարեսցի
նմա
Տէր
Աստուած:
Եւ
Զաքարէն
յետ
ամի
միոջ
ի
բարձր
տեղոջէ
ի
վայր
անկաւ
եւ
յետ
քանի
աւուրց
յետոյ
փոխեցաւ
առ
Աստուած,
որ
թվին
[Ռ]ՁԹ
(1640)
էր:
