Եւ
այս
Գրիգոր
եպիսկոպոսս
կրկին
նորոգութիւն
արար
ամենայն
խախտեալ
շինուածոցն
Սուրբ
Յակոբին,
Հրեշտակապետին
եւ
Փրկչին:
Սուրբ
Յովհաննէս
եկեղեցին
ի
հիմանց
գեղեցիկ
նորոգեաց
քան
զառաջինն
եւ
զԾննդեան
խաներն
ի
հիմանց
ի
վեր
նորոգեաց
եւ
զԾննդեան
վանացն
Աստուածածին
անուն
եկեղեցի
մի
շինեաց,
որ
եկեղեցի
անուն
չկայր
ի
մէջ
վանացն
ի
ծննդենէն
անցել,
որ
բազում
սքանչելիս
կու
լինի
ի
նորաշէն
եկեղեցոյս,
որ
յանուն
Սրբոյ
Աստուածածնին
է,
որ
երկու
մեծամեծ
սքանչելիս
տեսաք
մեք,
որ
կանթեղն
շիջուցին
ի
ցերեկին,
նա'
երեք
անգամ
ինքնին
լուցաւ
եւ
մէկ
անգամին
մեր
Գասպար
երէցն,
որ
դեռ
յայն
ժամանակին
դպիր
էր,
անգիտաբար
շիջուցանել
կամեցաւ,
նա'
բոցն
ի
վեր
ցոլացաւ
ընդ
երեսն
եւ
ոչ
շիջաւ,
այլ
առաւել
բորբոքեցաւ
որպէս
զղամբար
ջահիցն:
Եւ
երկրորդ
սքանչելիս,
որ
անարժանիս
եցոյց
զողորմութեան
շնորհն,
որ
եօթն
ամիս
ծանր
հիւանդութիւն
անկայ
կապուտակ
անկողնօք,
որ
առանց
բռնելոյ
բնաւ
չէի
կարողանայր
շարժիլ,
նա'
ամենայն
ցաւք
անձինս
յետոյ
ի
գլուխս
հաւաքեցան,
որ
հուր
կու
հնչէր
յըռնգացս
վայր.
երկու
շաբաթ
այնպէս
կայի
վտանգեալ
եւ
հանապաղ
ընկողմնեալ
կայի
առ
դրան
Սուրբ
Աստուածածնին
նորոյ:
Եւ
տեսի
յանուրջս
որ
յեկեղեցոյն
կին
մի
ելաւ,
եկն
արտաքս
դէպ
առ
իս
եւ
եհարց
զիարդն
իմ
եւ
հրամայեաց
զփակեղս
ի
վայր
առնուլ
եւ
եդիր
զձեռն
ի
վերայ
գլխոյս
եւ
աղօթեաց
եւ
հրամեաց
թէ`
արի'
կանգնեա'ց,
զի
ողջացար
այսուհետեւ.
յորժամ
զարթեայ,
առողջ
եւ
զօրաւոր
եղէ
քան
որ
յառաջն:
Որպէս
յառաջին
ժամանակին
երեք
չորս
ամաւ,
որ
թվին
ՌԿԶ
(1617)ին
էր,
այսպէս
յայտնի
երկու
հրեշտակ
երեւցան
աղքատակերպ
ի
Ծննդեան
տեղին,
որ
անկեալ
կայի
անշնչացեալ
որպէս
մեռեալ,
նա'
իբր
զբժիշկ
արուեստից
արարին
եւ
բժշկեցին,
որ
հետիոտն
վազս
առնելով
եւ
խայտալով
ցնծութեամբ
գնացի
յԵրուսաղէմ
եւ
ուրախացեալ
փառս
ետու
ծնեցելոյն
Աստուծոյ
եւ
ծնողի
Սուրբ
Աստուածածնին:
Եւ
Տէր
Գրիգոր
սրբազան
եւ
մեծ
արհի
եպիսկոպոսս
այս,
որ
զայս
Ծննդեան
Սուրբ
Աստուածածինս
կամ
զխաներն
ոչ
միայն
նորոգեաց,
այլ
մեծամեծ
խցեր
եւ
ջրհորեր
եւ
մեծամեծ
տունք
եւ
շինածք
արար
ի
կիրուքարէ:
Ի
թագաւորաց
ժամանակաց
հայոց
ոչ
ոք
արարեր
այնքան
շինուածս,
որ
հիացումն
է
տեսողաց,
որոյ
Տէր
Աստուած
ըստ
վաստակի
իւրոյ
վարձահատոյց
լիցի.
ամէն: