Եւ
վասն
նոր
կաթողիկոս
ընտրութեանն
ի
մի
վայր
ժողովեցան
կիլիկեցիքն`
քահանայք
եւ
տօլվաթաւորքն
եւ
կոչեցին
ի
Սիս
զԿեսարացի
Գրիգորն`
մեծ
եւ
աւագ
վարդապետ
համարելով,
եւ
նա
առեալ
զՍեբաստացի
Ներսէս
վարդապետն
ընդ
իւր,
որ
երկոքին
այլ
աշակերտ
էին
Յովհաննէսին.
ի
յերիտասարդութենէ
հետէ
այրի
երէց
գոլով,
կինն
վաղամեռ
լինելով,
վաղ
հրաժարեր
էր
ի
յեղբարց
եւ
յազգականաց
եւ
եկեալ
աշակերտեցաւ
Յովհաննէսին
շատ
ժամանակ,
զամենայն
կրթութիւն
եւ
վարժումն
մանր
երգոց
երաժշտականութիւն,
եւ
ընթերցումն
աստուածաշունչ
գրոց
ի
նմանէ
վարժեալ:
Եւ
յորժամ
վաղճան
եհաս
Յովհաննէսին
եւ
մնաց
անկատար,
ապա
աշակերտեցաւ
Մինասին,
որ
յաջորդեաց
զաթոռ
նորին
եւ
շատ
ժամանակ
եկաց
առ
նա
եւ
էառ
գաւազան
ի
նմանէ,
յաղագս
որոյ
յանգ
էր
նմա
եւ
վայել
էր
ժառանգել
իբր
զհայրենի
աթոռ,
ըստ
այնմ`
Փոխանակ
հարցն
եղիցին
որդիք:
Եւ
ամենեքեան
արժանի
համարեցան
վասն
հանճարեղութեանն
եւ
պարկեշտասիրութեանն
եւ
մարդասիրութեանն`
լինել
կաթողիկոս:
Նա'
Կեսարացին
ձեռագիր
խնդրելով
ի
նմանէ,
զի
առանց
կամաց
եւ
հրամանի
նորա
բան
օրինաց
եւ
գործ
ինչ
մի
խօսեսցի
կամ
արասցէ,
եւ
նա
ոչ
հաւանեալ
անպատշաճ
բանից
նորա,
ոչ
յանձին
կալաւ
զկաթողիկոսութիւնն
եւ
ոչ
ետ
ձեռագիր
նմա
ասելով`
զի
վերջն
ի
չարն
կու
ընթանայ,
ասելով
թէ`
յորժամ
բան
եւ
գործ
կատարելու
լինայ,
որ
արժանն
է,
ես
զինքդ
յո՞ւր
գտանիցեմ.
եւ
այս
կերպիւ
հակառակութեան
բան
էարկ
ի
միջի,
որ
խափանեաց
զարժանին:
Եւ
կոչեաց
զՍիմէոն
եպիսկոպոսն,
որ
ի
մանկութենէ
սպասաւոր
եւ
ժամասաց
էր
երկուց
կաթողիկոսացն,
բայց
չէր
նման
Ներսէսին
ամենայն
իրօք,
նա
ետուր
ձեռագիր
որպէս
կամեցաւ,
եւ
ապա
օրհնեցին
կաթողիկոս
եւ
նստուցին
յաթոռ:
Եւ
յորժամ
ինքն
եկաւ
յԸստամբօլ
պատրիարգ
եղեւ
Գրիգորն,
զՍիմէոնն
հետ
եբեր,
որ
բնաւ
չէր
հաւանիր
իւր
արարմանցն,
եւ
յետոյ
հրաժարեալ
գնաց
ի
Սիս,
եւ
ոչ
հարցանել
եւ
կամ
հրաման
խնդրել
յիւրմէն,
ոչ
ձեռագիր
եւ
ոչ
երդումն,
զինչ
որ
կամի`
այնպէս
կու
առնէ
եւ
բնաւ
ի
մարդոյ
կարգի
չհամարելով,
մինչեւ
այսօր
ժամանակի:
