Եւ
այլ
երեք
գլխաւոր
աշակերտք
էին
այս
Սրապիոն
կաթողիկոսիս.
նախ`
Ամթեցի
Բարսեղն
որ
ի
վաղ
ժամանակաց
հետէ,
յետ
վաղճանելոյ
կաթողիկոսին
Սրապիոնի,
սա
յաջորդեաց
զսեպհական
աթոռ
նորին
եւ
է
յոյժ
տմարդի
եւ
ցամաք
ի
գթոյ
եւ
ի
խնամարկելոյ
վտանգելոց
եւ
այսքան
ժամանակ
է,
մէկ
բարեաց
հռչակ
մի
չենք
լսեր
յիւրմէն,
բայց
միայն
զայսքան
ծանեայ
զիւր
լաւութիւնն,
որ
զայն
Երզնկացի
ուրացող
Առկախելն,
որ
Քոթ
Կարապետ
վարդապետին
ճառին
յիշեցուցի
սակաւ
մի
ի
բազմացն,
նա
երեք
տարի
ի
բանդ
ետուր
արկանել
չՊաղտասար
անուն
մաքսապետ
հայ
ազգաւ,
որ
եւ
նա
աստից
էառ
Առկախելն
ու
գնաց
եւ
այն
չՊաղտասար
շատ
գանձուց
ուժովն
եւ
փաշային
յաղթահարեաց
զայն
չարն
եւ
էառ
զմաքսապետութիւնն
ի
նմանէ
եւ
երեք
ամ
ի
բանդ
պահեաց.
եւ
կինն
եւ
ազգայինքն
եկին
լալով
խնդրեցին
թէ`
այն
Պղտորսրին
(Պաղտասարին)
եւ
վարդապետին
ուրիշ
ուրիշ
աղաչանաց
գիր
գրէ,
միթէ
ազատեն
ի
բանդիցն:
Նա'
որչափ
աշխատ
եղէ
ի
գրելն
եւ
ուղարկեցաք,
նա'
ոչինչ
համարեցան
եւ
անփոյթ
եղեն,
որ
վշտացաւ
շատ
յերկարելն
ի
բանդին
եւ
ոչ
կարաց
տոկալ
եւ
առ
վշտին
ուրացաւ
զհաւատն
եւ
զբազումս
կորոյս
ընդ
իւր
եւ
բազմաց
վնաս
հասոյց:
Արդ
զայս
լաւութիւն
թէ
չարութիւն`
այսպիսի
փորձիւ
գիտացաք
զնա: