Եւ 
   
    մեր 
   
    Ըռատօզիս 
   
    այլ 
   
    ի 
   
    սկիզբն 
   
    սուրկունէն, 
   
    որ 
   
    մայիսի 
   
    իե. 
   
    էր, 
   
    թատպիր 
   
    արարաք 
   
    հնարք 
   
    գտանել 
   
    մնալոյ 
   
    մինչ 
   
    ի 
   
    Խարիթեանցն 
   
    եւ 
   
    ի 
   
    Դեմետրեայ 
   
    տօնիցն, 
   
    որ 
   
    հոռոմոցն 
   
    եւ 
   
    տաճկացն 
   
    մեծ 
   
    նշանաւոր 
   
    աւուրք 
   
    են 
   
    եւ 
   
    կէտ 
   
    սահմանի 
   
    ամենայն 
   
    իրաց, 
   
    որ 
   
    ղասում 
   
    կունի 
   
    ասեն: 
   
    Գնացին 
   
    երկու 
   
    ոմանք, 
   
    նախ` 
   
    Խոճայ 
   
    Փանոսն 
   
    եւ 
   
    Հազարապետն 
   
    գտին 
   
    զոմն 
   
    այր 
   
    Լուսիկ 
   
    անուն 
   
    հայ` 
   
    յերկրէն 
   
    Կամախոյ` 
   
    Մարէուց 
   
    գեղջէն, 
   
    եւ 
   
    միջնորդ 
   
    արարին 
   
    զնա 
   
    առ 
   
    քոխիայ 
   
    Սուլթանին` 
   
    քըւեր 
   
    թագաւորին, 
   
    որ 
   
    Աշա 
   
    ասեն: 
   
    Այն 
   
    քոխիայ 
   
    միջնորդ 
   
    խաթունն, 
   
    որ 
   
    մեծ 
   
    փաշայի 
   
    կին 
   
    լինելով 
   
    յառաջագոյն 
   
    եւ 
   
    նօտար 
   
    Սուլթանին, 
   
    այսինքն 
   
    ազիճի, 
   
    եւ 
   
    նորին 
   
    միջնորդութեամբն 
   
    հասկացուցին 
   
    Աշա 
   
    Սուլթանին, 
   
    որ 
   
    կին 
   
    է 
   
    Մուրթազա 
   
    փաշային, 
   
    որ 
   
    այժմ 
   
    իշխան 
   
    եւ 
   
    վազիրն 
   
    լինելով 
   
    ամենայն 
   
    հայոց, 
   
    նստելով 
   
    ի 
   
    նոր 
   
    առեալ 
   
    քաղաքին 
   
    Երեւանայ: 
   
    Եւ 
   
    ծանուցին 
   
    այս 
   
    Սուլթանիս 
   
    թէ` 
   
    Թաքիրտաղի 
   
    եղած 
   
    հայերն 
   
    կու 
   
    խնդրեն 
   
    ի 
   
    քէն 
   
    որ 
   
    մէկ 
   
    պայմանի 
   
    գիր 
   
    առնուս 
   
    ի 
   
    փաշայէն` 
   
    մինչ 
   
    ի 
   
    ղասումի 
   
    օրն, 
   
    որ 
   
    բամբակ 
   
    ունինք 
   
    ցանած 
   
    եւ 
   
    շատ 
   
    այգիք 
   
    ունիմք, 
   
    վեր 
   
    առնումք 
   
    զարդիւնս 
   
    արմտեացն 
   
    մերոց, 
   
    եւ 
   
    ապա 
   
    յետ 
   
    այնորիկ 
   
    որպէս 
   
    որ 
   
    հրամայէք` 
   
    այնպէս 
   
    առնեմք: 
   
    Եւ 
   
    ցոյց 
   
    ետուն 
   
    զյառաջագոյն 
   
    հին 
   
    յամրերն, 
   
    որ 
   
    Սուլթան 
   
    Ահմատի 
   
    ժամանակին 
   
    վերայ 
   
    նոր 
   
    ճամիին 
   
    թեմ 
   
    լինելով 
   
    եւ 
   
    յետոյ 
   
    աւերեցին 
   
    չար 
   
    ծառայքն, 
   
    յորժամ 
   
    սպանին 
   
    զՍուլթան 
   
    Օսմանն: 
   
    Եւ 
   
    վաղվաղակի 
   
    խնդութեամբ 
   
    ընկալաւ 
   
    եւ 
   
    ետուր 
   
    ինքն 
   
    Սուլթանն 
   
    (Աշա) 
   
    գիր 
   
    հրամանի 
   
    եւ 
   
    պայմանի 
   
    մինչեւ 
   
    ցնշանաւոր 
   
    օրն 
   
    այն: 
   
    Եւ 
   
    յետոյ 
   
    այլ 
   
    յամբեր 
   
    հանեց 
   
    ի 
   
    փաշայէն 
   
    եւ 
   
    ի 
   
    տաֆտարտարէն 
   
    վասն 
   
    հաստատուն 
   
    մնալոյ, 
   
    եւ 
   
    զառաջին 
   
    հին 
   
    յամրեր 
   
    վայր 
   
    դրին 
   
    մինչ 
   
    որ 
   
    գալ 
   
    թագաւորին, 
   
    զի 
   
    ցոյց 
   
    տացեն 
   
    եւ 
   
    ծանուսցեն 
   
    նմա 
   
    զորպէս 
   
    եղեալն 
   
    մեր` 
   
    զառաջին 
   
    եւ 
   
    զվերջինս: 
   
    Եւ 
   
    այսպէս 
   
    Աստուծոյ 
   
    աջողութեամբն 
   
    մնացաք 
   
    մինչեւ 
   
    ցայսօր, 
   
    որ 
   
    է 
   
    դեկտեմբերի 
   
    իա: 
 
   
    Եւ 
   
    այս 
   
    աւուրքս 
   
    եկն 
   
    թագաւորն 
   
    ի 
   
    պատերազամէն, 
   
    եւ 
   
    ոչ 
   
    գիտեմք 
   
    զապայն` 
   
    թէ 
   
    զի՞նչ 
   
    հրամայելոց 
   
    է 
   
    մեզ 
   
    եւ 
   
    ամենեցունց 
   
    մնացելոցն, 
   
    որ 
   
    կան 
   
    ի 
   
    կասկածի 
   
    եւ 
   
    ի 
   
    դողման: 
   
    Եւ 
   
    մեր 
   
    այսքան 
   
    հրամանառնութեանս 
   
    մօտ 
   
    երեք 
   
    բեռն 
   
    ստակ 
   
    գնաց 
   
    յետ 
   
    եւ 
   
    յառաջն: 
   
    Եւ 
   
    մեք 
   
    եւ 
   
    Ռայիս 
   
    Ներսէսն 
   
    եւ 
   
    Խոճայ 
   
    Փանոսն 
   
    եւ 
   
    իրիցփոխան 
   
    Պետրոսն, 
   
    Հազարապետն 
   
    եւ 
   
    այն 
   
    Լուսիկն 
   
    եւ 
   
    մանաւանդ 
   
    խեղճ 
   
    քահանայքն 
   
    ի 
   
    ստակին 
   
    ժողովելն 
   
    եւ 
   
    ոմանք 
   
    յերթեւեկութիւնն 
   
    ի 
   
    Ըստամբօլ 
   
    եւ 
   
    ոմանք 
   
    աստ` 
   
    յանզգամ 
   
    ժողովրդոց 
   
    ձեռանէն 
   
    բազում 
   
    նահատակութիւն 
   
    կրեցին 
   
    եւ 
   
    կու 
   
    կրեն 
   
    դեռ 
   
    այժմն 
   
    զնոցա 
   
    չարախորհութիւնն 
   
    եւ 
   
    զչապախօսութիւնն 
   
    ի 
   
    յոմանց 
   
    չարեաց 
   
    ամբարշտաց: 
   
    Զոր 
   
    եւ 
   
    աղաչեմ 
   
    զամենագութն, 
   
    զերկայնամիտ 
   
    եւ 
   
    բազումողորմն 
   
    Աստուած, 
   
    զի 
   
    ապաշխարութիւն 
   
    համարեսցի 
   
    նոցա 
   
    եւ 
   
    ջնջումն 
   
    մեղաց 
   
    եւ 
   
    անօրէնութեան 
   
    իւրեանց, 
   
    ըստ 
   
    այնմ` 
   
    ջնջան 
   
    լիցի 
   
    մեղաւորն 
   
    արդարոց: