Թվ.
ՌԽԴ
(1595)
ել
ոմն
քուրդ`
Մահմուտ
անուն
ի
նոյն
գեղորէիցն
քրդաց,
որ
նախ
զիւր
եղբայրն ...
(*)
սպանին
էնկիչարիքն
ի
Չորականջեր
գիւղն,
եւ
նա
վասն
կսկծանաց
եղբօրն
ժողովեաց
բազում
քուրդ,
եւ
զոմանս
ի
յենկիչարեցն
սպանեց
ի
մէջ
գեղջիցն
Սիմայու:
Եւ
ժողովեաց
բազում
զօրս
քրդաց
եւ
անուանեցաւ
Սարտար
Մահմուտ,
եւ
գեղորէից
բնաւին
վնաս
ոչ
առնէր,
բայց
յենկիչարեցն
եւ
զճանապարհորդացն
առնէր
զվնասն,
եւ
յետոյ
բազում
ոճիրս
սկսաւ
գործել:
Որ
ի
Հասան
Օվայի
դաշտին
գետոյն
վերայ
կամուրջ
շինեաց
ի
քար
եւ
կրէն`
կամարակապ,
նա'
ջրին
չար
թուեալ,
որ
անմեղաց
սպաննելոցն
ընչովն
էր
շինեալ,
նա'
ջուրն
յետս
դարձեալ
եւ
յայլ
կողմով
գնացեալ
եւ
կամուրջն
հեռի
ի
ջրէն
ի
ցամաքի
մնացեալ,
որպէս
զԱրշակայ
անիրաւ
կամուրջն
յԵրզնկոյ,
որ
դեռ
տակաւին
սներն
կան
ի
ցից
մետասան
սիւն,
նմանապէս
եւ
այս
Մահմուտիս
կամուրջն
կայ
անարատ
ի
ցամաքին:
Եւ
յորժամ
ետես
զայս
մեծահրաշ
նշանս,
եւ
երկեաւ
յԱստուծոյ
եւ
ի
պատժոց
թագաւորին
եւ
գնաց
ամենայն
զօրօքն
դէպ
ի
Կարմիր
գտակն:
Եւ
եկեալ
նախ
ի
Բաբերդու
քաղաքն,
որ
մեք
անդ
լինելով
եւ
մէկ
յամր
ցոյց
ետուր
դատաւորին
թէ`
ես
ճանապարհերացն
եւ
սարերացն
պակճիկն
եմ:
Եւ
բնաւ
մարդոյ
վնաս
ոչ
արարին,
բայց
ի
կերակրոց
պիտոյիցն
եւ
ելեալ
անտի
փութանակի
գնացին
ի
Ղզըլպաշն
եւ
նա
ընդունեցաւ
սիրով:
Եւ
յետոյ
ի
պատերազմի
ժամանակին
եկն
ի
վերայ
թուրքաց
զօրացն
եւ
ըմբռնեցին
զնա
եւ
կենդանոյն
հանին
զմորթն
եւ
լցին
խոտով
եւ
ուղարկեցին
յԸստամբօլ
առ
թագաւորն:
Եւ
նախ
սոքա
երկոքին
եղեն
սկիզբն
ամենայն
ջալալոցն:
