Եւ
էր
այրս
այս
յերկրէն
Եգիպտացւոց,
ազգաւ
խփթի,
որ
ի
մանկութենէ
տաճկացուցեալ
էին
եւ
մեծարեալ
եւ
եղեալ
էր
մեծ
մագիստրոս,
այսինքն`
չաւուշ,
եւ
էր
մեծատուն
յոյժ
եւ
ընչաւէտ
եւ
էր
մեծ
եւ
փառաւոր
եւ
իշխեցող,
որ
յետ
փաշային
նա
իշխէր
բազմաց
եւ
եօթն
անգամ
ի
Մաքայն
գնացեալ:
Յետին
անգամն
ի
գնալն`
ի
Մաքայու
ճանապարհին
քանի
մարդով
ի
գիշերի
գնալն
կու
ննջեն
եւ
կարաւանն
կու
անցանին
կու
գնան:
Եւ
յորժամ
կու
զարթնուն,
զոք
ոչ
կու
գտնուն,
եւ
շատ
մի
կու
գնան,
զճանապարհն
այլ
կու
կորուսանեն
վասն
աւազուտ
ճանապարհին,
եւ
առաւել
կասկածանաց
երկեղին
աւազակացն
կու
անճարակին,
ի
ճանապարհէ
ի
դուրս
կու
օթին
ի
գիշերի
եւ
ոչ
գիտեն`
թէ
ո՞ւր
գնան:
Եւ
կու
աղաղակեն
առ
Աստուած
եւ
կու
յիշեն
զՄահմէտն
եւ
զԱլին
եւ
զամենայն
սուրբ
կարծեցեալն
իւրեանց
եւ
զշնորհ
եւ
զօրութիւնն
Մաքային:
Նա'
յայնմ
գիշերին
ոչինչ
նշան
սքանչելեաց
օգնութիւն
չի
լինիր,
եւ
առ
վտանգին
կու
յիշեն
զԵրուսաղէմ`
զՔրիստոսի
աստուածութիւնն
դաւանելով
եւ
զշնորհն
Յերուսաղէմայ`
եթէ
օգնութիւն
գտանեմք
եւ
ազատիմք
ի
մեծ
վտանգէս,
նա'
դառնամք
ամենայն
սրտիւք
մերովք
առ
քեզ
եւ
մեռանիմք
վասն
անուան
քո:
Զայս
ուխտեալ
մեծաւ
երդմամբ
եւ
դարձեալ
կու
ննջեն
եւ
խոր
քուն
եւ
թմբրութիւն
կու
անկանի
ի
վերայ
նոցա:
Եւ
յորժամ
կու
զարթնուն
ի
լուսանալ
առաւօտին,
կու
տեսանեն
զիւրեանքն
ի
մէջ
կարաւանին`
ի
մէջ
իւրեանց
մարդոցն
ննջեալ
աստուածահրաշ
ներգործութեամբն,
եւ
զարթուցեալ
փառս
ետուն
Քրիստոսի
ամենակարող
զօրութեանն:
Եւ
գնացին,
որպէս
որ
է
զՄաքային
ուխտն
կատարեցին
եւ
յետ
դարձին
գնացին
յԵրուսաղէմ,
զամենայն
տնօրինական
սուրբ
տեղիսն
տեսին
եւ
վայելեցին
ի
շնորհաց
նոցին:
Եւ
թուով
քառասուն
ոգիք
մեծամեծաց
ուլամացն
երդուան
եւ
ուխտեցին
մեռանել
վասն
անուան
Քրիստոսի:
Եւ
յորժամ
եկին
յԵգիպտոս
ի
տունս
եւ
յընդանիս
իւրեանց
եւ
յետ
մէկ
քանի
աւուրց
յառաջն
չաւուշն
միայն
գնալով
առ
դատաւորն,
մէկ
կովա
եւ
մին
իսպիտակ
փակեղ
ունելով
ի
ներքոյ
անթին,
եւ
դատաւորին
տեսեալ
յոտին
կալով
ողջունեցին
զմիմեանս
եւ
նստան:
Եւ
սկսաւ
չաւուշն
հարցանել
ցդատաւորն
առակօք
խօսելով
թէ`
մէկ
մարդ
վաճառ
արար
ընդ
ոմն
մարդ`
գնելով
իր
մի
նիւթեղէն,
եւ
տեսեալ
որ
նենգել
է
վաճառող
իրացն
զառողն,
եւ
այնպիսի
խաբէութեան
վաճառն
դարձ
կու
լինի՞
թէ
ոչ.
ասելով
դատաւորին
թէ`
այս',
կու
լինի:
Եւ
հանեալ
զկապայն
եւ
զգլխոյ
գօտին,
եդեալ
առաջի
դատաւորին
ասելով
իւրեանց
բառիւն
թէ`
ահա'
տօնուն,
ահա'
տինունըզ
ձեր,
ես
զիմ
առաջին
հաւատն
կու
պաշտեմ
եւ
կու
մեռանիմք
յայսքան
ընկերօք
վասն
անուան
Քրիստոսի,
զի
այս
ցեղ
հալ
երեկ
ի
գլխնիս,
այնչափ
զամենայն
պաշտելիքն
ձեր
աղաչեցաք`
ոչինչ
օգտեցաք,
մէկ
անգամ
զՔրիստոս
յիշեցաք,
զմեզ
ի
մեր
ընկերացն
մէջն
ննջեալ
տեսաք:
Եօթն
անգամ
ի
մեր
Մաքայն
գնացի,
ոչինչ
նշան
մի
չտեսի,
բայց
անառակութիւն
մեղացն
որ
կու
գործի,
այլ
մէկ
գոմբէթ
կանգնեալ
կայ
ի
մէջ
դաշտին:
Եւ
դատաւորն
ասելով`
խելագարել
է
դա,
եւ
ծանուցեալ
փաշային
եւ
տարեալ
առ
ինքն
շատ
աղաչեցին`
ոչ
եղեւ
հնար,
այլ
զՔրիստոսի
աստուածութիւնն
խոստովանէր
հանապազ:
Եւ
յետ
շատ
բանդիցն
եւ
կապանացն`
հրամեցին
փաշան
եւ
դատաւորն
հրով
այրել,
եւ
այրեցին
եւ
լոյս
ծագեաց
ի
վերայ
սուրբ
մարմնոյն
ակներեւ
ամենայն
քաղաքին:
Եւ
քրիստոնէից
գողացեալ
զմարմինս
նորա
ամենայն
աճիւնովն
եւ
եդեալ
են
ի
թաւութ
եւ
շինեալ
են
յանուն
նորա
մեծ
վանք
մի,
որ
մեք
այլ
գնացաք,
համբուրեցաք
զմաքուր
նշխարս
նորա:
Սորա
լիակատար
պատմութիւնն
գրեալ
են
խփթիքն
ութն
կանոն
սաղմոսի
չափ
այլ
յաւել
եւ
ուրբաթի
օր
մի
տօն
են
կարգեալ
եւ
հինգշաբաթոջ
երեկոյին
կանգնեցան
ի
պաշտօն
տօնի
նորա
եւ
լուսացաւ
ուրբաթ,
եւ
անտից
մինչ
ցերեկոյն
հազիւ
կարացին
վճարել
զպատմութիւն
նորա
մեծաւ
ցնծութեամբ:
Եւ
զայլ
քառասուն
ընկերս
նորա
ոչ
հանին
ի
ցոյց,
այլ
գաղտ
կորուսին,
զի
մի
ոք
երկմտեսցի
յազգացն
իւրեանց
վասն
ուլամայք
լինելոյն.
եւ
զայս
չաւուշս
յայտնի
այրեցին
համբաւելով
թէ`
սա
ի
կաւուրիցն
էր,
վասն
որոյ
այսպէս
եղեւ:
Որոց
յիշատակն
օրհնութեամբ
եղիցի,
եւ
բարեխօսութեամբ
եւ
աղօթիւք
նոցա
Քրիստոս
Աստուած
համօրէն
հաւատացելոցն
եւ
մեզ
ողորմեսցի.
ամէն:
Եւ
յետին
անգամս,
որ
թվ.
ՌՀԵ
(1626)
էր,
որ
գնացաք
ի
Մսըր
եւ
անտից
յԵրուսաղէմ
պիտէր
գնայաք,
եւ
եօթն
ամիս
յԵգիպտոս
կացաք,
նա'
ասացին
թէ`
մէկ
ամիր
կայ
ի
բանդին
հաւատացեալ
ի
Քրիստոս
եւ
վասն
հաւատոց
նորա
կու
չարչարեն
չորս
ամիս
յաւելի.
եւ
Խաչատուր
սարկաւագ
կայր,
կերթայր
հանապազ
կու
տեսանէր:
Եւ
ասացին
թէ`
կու
բերեն
ի
մէջ
քաղաքին
կու
այրեն,
օրէ
յօր
ձգելով
անյայտ
արարին,
որպէս
զմոգպետն
Ղեւոնդեանցն:
Թեպէտ
ի
մարդկանէ
անյայտ
արարին,
այլ
յայտնի
են
առաջի
ամենագէտ
ծածկագիտին
Աստուծոյ,
որոյ
յիշատակն
օրհնութեամբ
եղիցի.
ամէն: