Եւ
ինքն
Մարտիրոս
վարդապետն
այլ
եկաց
ամս
բազումս
եւ
արար
բազում
ուղղութիւնս
եւ
շատ
բարութիւնս,
զի
հեզ
էր
եւ
խոնարհ
սրտիւք
եւ
սիրող
էր
ամենայն
առաքինասէր
վարուց
եւ
սպասաւորէր
սրբոց
եւ
ի
պէտս
նոցա
հաղորդելով
եւ
խնամատար
էր
սրբոց
եւ
շինող
էր
ամենայն
եկեղեցեաց,
մանաւանդ
վանաց
եւ
անապատականաց:
Եւ
Յերուսաղէմայ
կարի
յոյժ
հոգաբարձու
էր,
որպէս
գրեալ
եմք
Յերուսաղէմայ
պարտուցն
վճարման
պատմագրին
ընդ
Բաղշեցի
մեծ
Բարսեղ
վարդապետին,
որ
սոցա
երկոցունցն
յորդորելովն
զմեծատունսն
իւրեանց
աշխարհացն
եւ
վճարեցին
զանհուն
պարտքերն
Յերուսաղէմայ:
Եթէ
կամիս
գիտել,
գի'տ
եւ
տե'ս
անդ
զորպէս
եղեալն:
Եւ
այնպէս
էր
ուխտեալ,
որ
երկու
կամ
ամին
անգամ
մի
գալ
յԵրուսաղէմ
յերկրպագութիւն
Գերեզմանին
եւ
այլ
սուրբ
անօրինական
տեղեացն,
մանաւանդ
հոգալ
եւ
խնամարկել
զաղօթաւոր
աղքատսն
որ
անդ`
յարանց
եւ
կանանց,
որ
տեղացն
աղքատքն
աղքատասէր
վարդապետ
կոչէին
եւ
կարօտելոց
եւ
որբոց
հայր:
Եւ
էր
եղբայրասէր
յոյժ,
որ
երկու
անգամ
յԵրուսաղէմ
պատահեցաք
միմեանց
եւ
յորդոր
սիրով
սիրեաց
զմեզ
անկեղծ
մտօք
եւ
մեք
այլ
ցուցաք
զնշան
սիրոյն
մերոյ
առ
ինքն`
տալով
օժիտս
ըստ
կարեաց
մերոց
եւ
եղբայրական
սիրով
կապակցեցաք
առ
միմեանս,
որպէս
Դաւիթ`
առ
Յովնաթան:
Եւ
լսեցաք
որ
ասացին
թէ`
ի
Վանայ
առաջնորդութենէն
հանած
է
ի
քսմոսութենէ
աշխարհականաց
ոմանց
չարախօսութենէն
եւ
արտաքսելով,
Փիլիպպոսի
հրամանաւն
յիւրոց
աշակերտացն
դնելով,
զոր
չէր
արժան
զայնպիսի
հինաւուրց
աւագ
վարդապետն
արտաքսել
յիւր
սեպհական
աթոռոյն:
