Մագ
Ձեռ.
թիւ
503,
Մատենադարան
Ս.
Երուսաղէմի:
Գրիչ,
տեղի,
ժամանակ`
անյայտ.
ստացող`
Սմբատ
թագաւոր
հայոց
(1295-1297)
ըստ
յիշատակագրութեան
թղ.
44ա
«զստացող
սորա
զսմբատ
թգր
հայոց
յիշեցէք
ի
քսե:
Մատեանս
նորոգուած
է
յԵրուսաղէմ
ՌԿԶ
(1617)
թուականին
ձեռամբ
Գրիգոր
վարդ.
Դարանաղցւոյ,
որ
սկիզբէն
պակսած
13
թերթերուն
տեղ
նորերը
գրած
ու
ամբողջացուցած
եւ
վերջին
13բ
էջին
ներքեւը
աւելցուցած
է
հետեւեալ
յիշատակարանը.
«Փառք
համագոյ
եւ
միասնական
Սուրբ
Երրորդութեանն
Հօր
անծընի,
զՈրդի
ծնողի
եւ
զՍուրբ
Հոգին
բըխողի,
երիցն
ի
մի
եւ
մի
յերիցն,
անճառելի
եւ
անքննելի,
անհասան[ելի],
անբովանդակելի
եւ
անպարագրելի,
անկէտ
եւ
անժամանակ
աստուածութեանն`
Հօր
եւ
Որդոյ
եւ
Սուրբ
Հոգոյն,
յամենայն
եղանակացս`
երկնաւորաց
եւ
երկրաւորացս,
իմանալեացն
եւ
ի
զգալեացս,
ի
բանականաց
եւ
յանբանից
եւ
յամենայն
արարածոց
օրհնութիւն,
գովութիւն
եւ
փառաբանութիւն
յաւիտեանս
յաւիտենից,
ամէն:
Շնորհիւ
ամենակալին
Աստուծոյ
եւ
գործակցութեամբ
Հոգոյն
Սրբոյ
վերստին
նորոգեցաւ
եղանակաւոր
տառս,
որ
կոչի
Շարակնոց,
ձեռնատըւութեամբ
Տէր
Դանիէլ
լուսարար
սրբակրօն
մաքրամիտ
աբեղային:
Եւ
տեսաք
զպատուական
տառս
զայս
յոյժ
քայքայեալ
եւ
յօշեալ
ի
միմեանց,
որպէս
խռիւ
ի
մրրկէ
փոթորկեալ,
ցրիւ
եւ
ցան
եղեալ,
վասն
որոյ
այցելու
եղեւ
եւ
մեծաւ
հոգաբարձութեամբ
փոյթ
յանձին
կալաւ
վասն
տառիս
նորոգման,
եւ
զօրհանապազ
ստիպելով
զմեզ
եւ
բազում
անգամ
թախանձելով`
մինչ
յօժարեցոյց
զմեզ:
Յաղագս
որոյ
ես
նուաստս
բանասիրաց
եւ
տրուպս
ամենայն
վարդապէտաց`
Գրիգորս
Դարանաղեցի
հարկեցայ
ի
Դանիէլ
եղբօրէս
այս
եւ
գրեցի
զայս
տետրս,
որ
պակասեալ
կայր
ի
գրոցս,
յիշատակ
մեզ
եւ
իւրն
եւ
մեր
ծնողացն
եւ
ամենայն
արեան
մերձաւորացն,
ամէն:
Արդ
նորոգեցաւ
գիրքս
ի
թվին
հայոց
ՌԿԶ
սեպտ.
իդ.
ի
մէջ
Սուրբ
Յարութեանս,
ի
յառաջնորդութեանն
Գրիգոր
սրբազան
եպիսկոպոսին:
Եւ
որք
ընթեռնուք
զյիշատակ
գրոցս,
յիշեսջիք
յաղօթս
զբազմամեղ
Գրիգորս
եւ
զՏէր
Դանիէլ
աբեղայս,
որ
ինն
տարի
լուսարար
է,
ընդ
նմին
եւ
զՄարկոս
միայնակեացս,
որ
սպասաւոր
է
Սուրբ
Յարութեանս,
եւ
որք
յիշէք`
յիշեալ
եւ
այլն:
ե