Սա
էր
կարի
առաւել
մեծատան
որդի
եւ
հայրն
ի
մանկական
տիսն
օժիտ
առնելով
եւ
յորդեգրութիւն
տալով
Շիրակ
վարդապետին,
ի
նմանէ
ուսեալ
զուսումն
մանկութեան
եւ
յետոյ
ապա
զամենայն
ուսումն
վարդապետութեան,
մինչ
ի
յարբունս
չափոյ
հասակի
եղեալ,
հրաման
առեալ
քարոզել
եւ
ուսուցանել
զայլսն,
որպէս
օրէնն
է
աշակերտելոց
բանին
Տեառն
նախ
ժամանակ
մի
քանի`
հրամանաւ
քարոզել,
զի
ներակիրթ
լիցի
եւ
վստահասցի
եւ
համբաւեսցի
տեսականաւն
եւ
գործնականաւն
եւ
ապա
արժանի
լիցի
գաւազանի
իշխանութեանն:
Մինչ
ի
յայս
գոլով`
եհաս
օր
վաղճանի
Շիրակին
մեծի
եւ
սա
մնաց
որբ
եւ
անտէրունչ
եւ
դիմելով
ի
Պետրոսն
իբր
ի
լծակից
եղբայր,
նա
գութ
եղբայրութեան
ոչ
ցուցանելով
նմա
եւ
դիմեալ
առ
Ղուկասն
Կեղեցի,
եւ
նա
յոյժ
մեծարանս
արարեալ
եւ
պատուով
ընկալեալ,
որպէս
զեղբայր
եւ
զընկեր
հաճոյ
եղեալ
նմա,
եւ
ժամանակ
մի
սուղ
պահեաց
պատուով
եւ
ապա
ետուր
գաւազան
իշխանութեան
եւ
գնաց
նստաւ
յՈւռֆայ`
ի
քաղաքի
իւրում:
Եւ
յումեքէ
ոչինչ
խնդրէր,
յիւր
հայրենի
գանձուցն
կերակրեալ
լինէր
ինքն
եւ
ամենայն
ոչ
որ
ընդ
իւրն
էին,
եւ
ոչ
թէ
այսով
միայն
բաւականայր
բարի
գործս
առնել,
այլ
հոգետուն
սահմանեաց
եւ
իւր
հայրենի
ապրանացն
կերակրէր
զհիւրսն
եւ
մանաւանդ
զԵրուսաղէմայ
ուխտականսն
յերթեւեկութիւնն
հանգուցանէր
բազում
աւուրս,
որ
մեր
Պարոն
Ճգնաւորն
երկու
անգամ
պատահեալ
եւ
տեսեալ
յԵրուսաղէմայ
գնալն
ի
գալն,
որ
շատ
ժամանակ
այնպէս
եկաց
մինչեւ
ի
ժամանակ
չար
Ազիճուն:
Եւ
յետոյ
ամթեցիք
տարան
Յամթայ
առաջնորդ
եդին
եւ
անտից
ապա
տարան
յԷջմիածինն
կաթողիկոս
օրհնեցին,
զանունն
Գրիգոր
եդին:
Եւ
թէ
զի՞նչ
անցք
անցուցին
ընդ
նա
Մելքիսեդ
կատղիկոսն,
նա'
աւանիկ
գրեալ
եմք
ի
թվին
ՌԾԲ
(1603)ին,
անդ
գի'տ
եւ
տե'ս
մինչեւ
ցվաղճան
զկատարում
նորա:
