Եւ
ի
մերձ
անցեալ
ժամանակի
անուանի
մեկնիք
րաբունիք
են
ելեր
բնակելով
յաշխարհն
ի
վանորայքն
մեր,
որպէս
Յովհաննէս
Որոտնեցին
եւ
եռամեծ
աշակերտ
նորին`
փախստեայ
գալով
յարեւելից
կողմանէն
ի
յահէ
անօրէն
նեղչաց
եւ
գերչաց
եւ
սպանողաց,
բնակելով
ի
մեր
Դարանաղեաց
լերինն
Սեպուհոյ
ի
հանգստարանի
Սրբոյն
Գրիգորի
մեր
լուսատուին,
որ
ի
ներքոյ
խորագոյն
ծործորին,
որ
Անապատ
կոչի
անուամբ
յամենեցունց,
որ
ամրոց
դղեակ
շինեալ
է
ի
վերայ
սարփ
թռիչք
ձորոյն,
զքարեւկիր
շինուածքն
հաւասար
կոկ
եւ
շիպ
քարին,
ի
վեր
առնելով
զամրոցին:
Եւ
ոչ
է
տեղին
ունայն,
այլ
ի
ձեռակերտ
փայտեայ
շինի
փոքրիկ
մատուռին,
որ
յանուն
Սրբոյ
Կարապետին
շինեալ
է
Սուրբ
Գրիգոր
արփիաւորիչն
մեր`
յանփուտ
փայտէ
գիհիցն,
որ
դեռ
տակաւին
նորոգ
է,
եւ
զԸռըստագէս
որդին
իւր
եւ
զեկեղեցին
ի
միասին`
օրհնելով
կաթողիկոս
փոխանորդ
իւր,
վասն
որոց
ցանկացաւ
սուրբ
տեղոյն
շինել
զանառիկ
ամրոցն
ժամանակ
մի
բնակելով
անդ
ի
թվին
ՉԾԶ
(1307):
Եւ
զԳրիգոր
Տաթեւացին`
զԼուսաւորիչն
աստուածաշունչ
գրոց
եւ
զլուծիչն
արտաքնոց,
որ
մինչեւ
յայնմ
ժամանակին
դեռ
աւագ
սարկաւագ
եղեր
եւ
անդ
ի
դամբարանի
Սրբոյն
Գրիգորի
ձեռնադրելով
քահանայ
եւ
առնելով
գաւազան
իշխանական
վարդապետութեան
ի
միում
աւուր: