Եւ
յԵկեղեաց
գաւառին
հինգ
վեց
վարդապետք
այլ
կային
ի
միում
ժամանակի`
քարոզատուք
եւ
ոչ
դասատուք,
բայց
ի
վերջի
Ղազարէն,
որ
եւթնարփեան
շնորհօք
Հոգոյն
զարդարեալ
էր,
որպէս
գրեալ
եմք
ի
վերոյ
ՌԽԹ
(1600)
թվականին:
Հնգոցն
մինն`
Ղարաթաշցի
Ղազարն,
որ
ատենախօս
էր
եւ
ահարկու
եւ
շինարար,
որպէս
զիւր
վանքն
Ղարաթաշու
պարսպեալ
էր
շուրջանակի
եւ
նորա
դատաստանագիրն
եռ
իս
է:
Եւ
Երկանի
վանաց
վարդապետք
բազում
եղեալ
են
յառաջ
ժամանակին,
որ
մեզ
անգիտելի
է,
որպէս
մէկ
ամսօրեայ
սուղ
ժամանակ
կացաք,
նա'
քսան
եւ
չորս
վարդապետի
գերեզման
համարեցի
ի
միում
գաւթի,
որ
ջալալիքն
հրձգութիւն
արկեր,
զամենայն
շինուածքն
այրեր
էին,
այլ
ի
գերեզմանատուն
վարդապետացն
ոչ
էր
մերձեցեալ
հուրն,
որպէս
երից
մանկանց
Բաբելոնի.
այլ
մեծ
զարմանք
է
որ
ցուիքն
շուրջանակի
եղէգաց
էր: