Յայսմ
թվ.
ՌԾԳ
(1604)իս
սքանչելատեսիլ
եւ
հրաշալի
երեւումն
եղեւ
ականատես
արթնութեամբ
եւ
ոչ
երազօք,
այլ
ի
տունջենի
ի
Չոռոմ
քաղաքի`
յերի
կալով
Սեբաստիոյ,
որ
ի
նոյն
ժամանակին
յայնմիկ
որ
ի
ջալալոցն
ահեղ
երկիւղիցն
աշխարհի
մարդիկն
փախստական
լինելով,
ոմանք
բազումքն
ի
Չոռոմ
քաղաքին
էին
լցուեալ:
Եւ
յաւուր
միոջ,
որպէս
ասացաք,
ի
վերոյ
քաղաքին
ի
բացեալ
ակներեւ
տեսութեամբ
ամենայն
բազմութեանն
մարդկան
որ
անդ,
զի
դասք
հրեշտակաց
յերկրէ
յերկինս
ելանէին,
եւ
տեսանէին
զի
յելանելն
արշաւէին
երկու
երկու,
երեք
երեք,
չորս
չորս,
եւ
մէկ
մէկ
յաւելուին
յելանելն`
ի
ձեւ
զինուորականաց
եւ
կարմրախայտ
եւ
իսպիտակ
երիվարօք
եւ
հանդերձ
հեծելոցն
բուն
իսպիտակափայլ,
եւ
նիզակք
ի
ձեռս
իւրեանց
եւ
արշաւելով
գնային
ընդ
յերկարս
եւ
ապա
վերանային
ի
բարձունս`
մինչեւ
յերկինս
եւ
անյայտ
լինէին
ի
կէս
օրէն
ի
վեր
մինչեւ
ի
մուտս
արեւու:
Եւ
այս
մեծ
հիացումն
եղեւ
ամենայն
աշխարհին
տաճկաց
եւ
փախստեայ
ցրուեալ
տառապեալ
ազգացս
հայոց,
որ
անդ
էին
հանդիպեալ
ի
ժամանակին
յայնմիկ
ի
յահէ
նեղչացն
եւ
տեսանէին
ակներեւ
արթնութեամբ
եւ
ոչ
երազօք:
Թորոս
անուն
այր
մի
պատուական
Հռոմկլայեցի
եւ
երկիւղած
յոյժ
եւ
Սուլթան
անուն
մարդ
մի
ի
նոյն
գաւառէն,
սոքա
պատմեցին
մեզ,
որ
ականատես
իսկ
լեալ
էին
զտեսիլս
զարմանալի:
