Եւ
այլ
սուտք
եւ
խաբեբայք
բազումք,
որ
ընդ
ժամանակս
ժամանակս
կու
յարուցանէ
սատանայ,
որպէս
այլ
ոմն
յարոյց
սատանայ`
մականուն
Չանկչի,
որ
Յովհաննէս
կոչիւր
վարդապետ
անուամբ,
մին
խաչ
ունէր
մասամբ
եւ
համբաւէր
թէ`
Տէր
Յուսկան
որդոյն
Ստեփաննոսին
է,
եւ
այնիւ
գնայր
գեղորէքն,
կանայք
վերայ
կուտէին
ի
պատճառս
մասին
եւ
չանկի
ձայնին
եւ
զինչ
վերաներ
գտնուէր`
թէ
ոսկեղէնք,
թէ
արծաթեղէնք
եւ
թէ
ի
պատուական
հանդերձից`
մերկանային
յանձանց
եւ
ի
վերայն
լնուին:
Որպէս
յԸստամբօլ`
ի
Պէշիկտաշ
մահալայ
ասեն`
անդ
էր
եկեր
երկու
օրովք
քան
զմեզ
յառաջ,
զխաբէութեան
արուեստն
ի
գործ
էր
ածեր,
կանայք
շեղջակուտեալ
ի
վերայն,
որպէս
յամենայն
տեղիսն
առնելով:
Երկու
երէց
կային`
փախեր
էին,
որ
յառաջմէ
լսելով
զնորա
չարաչար
խաբէութիւն:
Ի՞նչ
յերկարեմ,
մետասան
հազար
ստակի
աւար
էր
տարեր,
գերելով
զմիտս
նոցա,
որ
երեսփոխանն
ասաց
այսպէս:
Այլ
եւ
ասաց
թէ`
հինգ
կին
չարաչար
դիւահարեցան,
որ
յառաջն
ամբողջ
էին,
որ
ամենեւին
ցաւոց
մասնէ
կարծիս
չկայր
յիւրեանքն:
Եւ
ես
երկու
անգամ
գնացի
անուանի
եկեղեցեաց,
որ
դեռ
նոր
կու
շինէաք,
նա'
բնաւ
չմօտեցան
եւ
ոչ
մէկ
փող
ետուն,
որ
երեսփոխն
չորս
ստակ
ետուր
փերոմի:
Յետ
այսորիկ
այն
չարն
այլ
վաղվաղակի
չարեօք
բարձուաւ
յաշխարհէ:
Հանց
գործ
կառնէր,
որ
ի
մէկ
գնացած
տեղն
այլ
չէր
կարող
գնալոյ:
Ի
վերայ
խամու
կու
շրջէր.
շուրջ
գալովն
գնացեր
ի
Բալու
ելեր,
տեղաց
պարոնին
կու
հասկցնեն,
կու
ըմբռնէ
զինքն,
ի
բանտ
կու
արկանէ,
որ
պիտի
կախէ
եղեր,
ի
բանտին
մեռեր
է:
Ոմանք
ասացին`
թէ
ինք
զինքն
է
ղեղեր:
Այս
չարս
այլ
այսպէս
բարձաւ
ի
միջոյ,
որ
թվ.
ՌՀԷ
(1628)նին
էր:
Եւ
այլ
բազում
խաբեբայք,
որ
մի
ըստ
միոջէ
գրել
տաղտկութիւն
է:
