Արդ
այս
Ճգնիկ
Յակոբս,
որ
էր
յաշակերտաց
Յովհաննէս
կաթողիկոսին
եւ
էր
ի
մեր
Կամախոյ,
որ
էր
յոյժ
սիրող
կրօնաւորական
վարուց
եւ
շատ
ժամանակս
յանապատ
բնակելով
ի
հետ
Պարոն
Ճգնաւորին
եւ
երբեմն
առանձնակի
եւ
երբեմն
ի
միաբանակաց
վանս`
յԱւագ
վանքն,
եւ
անդադար
եւ
ժիր
էր
ի
յընթերցումն
աստուածաշունչ
գրոց,
եւ
յետոյ
գնաց
ի
Սեբաստիայ
եւ
անդ
աշակերտեցաւ
Յովհաննէս
վարդապետին,
որ
յետ
սորա
ապա
կաթողիկոս
եղեւ,
եւ
էառ
գաւազան
ի
նմանէ
եւ
առաքելաբար
աղքատութեամբ
եւ
գծուծ
կերպարանօք
շրջէր
ի
վերայ
յերկրի:
Եւ
այնպէս
շրջելով
եկաւ
ի
մեր
սուտ
անուն
պատրիարգութեան
ժամանակն
յԸստամբօլ
եւ
վաղճանեցաւ
ի
Սուրբ
Գէորգի
ժամն,
որ
Սուլումանաստիր
ասի,
եւ
թաղեցին
ի
Պալըխլուն
ի
նշանաւոր
տեղոջ
ի
թվին
ՌԿԴ
(1615)
հոկտեմբերի
ԺԵ.
ին:
Եւ
աղաչեմ
անմեղադրութիւն
վասն
խառնափնդոր
գրոյս
այսմիկ,
զի
մոռացեր
էի
զսա
ի
կարգին
գրելոյ:
Նա'
ի
տեսլեանն
Դանիէլ
եպիսկոպոսին
մերոյ`
երեւելով
նմա
եւ
կարի
առաւել
սպառնական
բանիւք
լինելով
թէ`
քո
վարդապետն
զամենեսեան
յիշելով
եւ
ընդէ՞ր
զմեզ
անտես
արար:
Վասն
որոյ
հարկ
եղեւ
գրել
զայս
գիր
յետոյ,
որպէս
ինքն
գրեալ
ընդ
ամենայն
արդարսն
ի
դպրութիւն
կենացն.
ամէն.
Հայր
մեր:
