Ժամանակագրութիւն

Էր սա ի նոյն գաւառացն … եւ էր յաշակերտացն Հետեւակ Ներսէսին, եւ էր բանիբուն եւ իմաստասէր եւ բանաստեղծ եւ տաղասաց, որ զմեծին Տրդատայ զարմանալի սարաւոյթն այսինքն զպաղատն, որ է ի գիւղաքաղաքին Գառնի, նա' գեղեցկայարմար յոճով յոյժ վայելչապէս գովասանական երգով աղբերգախառն գրուատեալ է: Որպէս մեք այլ արժանացաք սուրբ տեղոյն տեսութեանն, որ Մաշտոց վարդապետին եւ մեծ վարդապետին Գէորգայ գերեզմանատուն եկեղեցին կից եւ հուպ է սարաւոյթին:

Եւ զմեր երկրի նահատակ … եպիսկոպոսին որ ի Թէոդուպօլիս կատարեցաւ մարտիրոսութեամբ վասն եկեղեցւոյ շինութեան պատճառին` ի գեղջին որ Աշղալա կոչի, եւ բերեալ Հարզուլում նահատակեցին անօրէն դանիշմանքն` առանց կամաց փաշային եւ դատաւորին, որ յետոյ ծագմամբ լուսոյ ի վերայ սուրբ մարմնոյն զերիս գիշերս ակներեւ ի տեսութիւն ամենայն քաղաքին հաւատացելոց եւ անհաւատից, որ փաշան այլ տեսեր էր յիւր պաղատէն եւ յետ երից աւուրցն ապա հրաման տալով հայոց ազգացն, զի պատուով թաղեսցեն: Որպէս անցեալ ամին եղեւ յԸստամբօլս նոր նահատակացն` Մինաս աւագիրիցին եւ աշխարհական մի` վասն ծռազատկին: Պայրամ փաշան զարհուրեալ ի ահագին որոտմանցն եւ փայլատակմանցն եւ սեռն սաստիկ լուսոյն ակներեւ տեսլեանն, եւ ընդ լուսանալ առաւօտեան աղօթից ժամին երկու ի սպասաւորաց իւրոց առանց խնդրելոյ ուրուք ուղարկելով ի Սուրբ Նիկողայոսի եկեղեցին առ քահանայսն եւ ժողովուրդն, զի գայցեն եւ բարձցեն զմարմինս նահատակաց եւ պատուով թաղեսցեն ըստ օրինաց իւրեանց, որպէս եւ արարին իսկ ըստ արժանեաց իւրեանց, որպէս գրեալ եմք ոճով զամենայն թվ. ՌՁԳ (1634). անդ տե'ս: Նմանապէս արարին այս … եպիսկոպոսիս եւ թաղեցին պատուով ի նշանաւոր տեղոջ, որոյ յիշատակն օրհնութեամբ եղիցի, ամէն:

Եւ այս Սիմէոն վարդապետս, որ վասն նորա է պատմութիւնս, յերկար ժամանակս եկաց բարի համբաւով եւ եղեւ վաղճան նորա այսպիսի օրինակաւ: Եւ եղեւ իբրեւ օր մի զի յանուրջս ազդ լինելով գոլուստ օր մահուան իւրոյ, եւ ի լուսանալ առաւօտին պատարագ մատուցանել ետուր եւ բարի խոստովանութեամբ եւ ամենեցուն ողջոյն հրաժարական մատուցանելով եւ արժանաւորելով սուրբ մարմնոյ եւ արեան Տեառն, եւ ապա նստելով յաթոռ, ասելով դաս ըստ պատշաճին եւ ընդ վճար բանին, յորժամ սկսեալ աղօթախառն օրհնութիւն առնել ի վերայ ժողովելոցն եկեղեցոյն, նա' ցաւ մահուն, որ տաթար քամի ասեն, որ ի վաղուց կու շարժի երբեմն, որ շանթիւ եւ այլ մեծատանջ վաստակօք եւ զանազան սպեղանովք եւ օծելովք հազիւ յետս կու նհանջի եւ կու շիջանի, որպէս եւ ես ունիմ նոյնպէս որպէս գրեցի, նա' ի ժամ դասին կու ըմբռնէ եւ ի յամօթոյ ամբոխին ոչ իշխելով յայտնել զդառնութիւն մահաբեր ցաւոյն եւ առ խստութեան վշտին` եհան զսուրբ հոգին ի վերայ աթոռին առաջի ամենայն ատենին եւ եղեւ սուգ եւ կոծ մեծ ամենեցուն: