Եւ
էր
ոմն
այլ
վարդապետ
Մկրտիչ
անուն`
կատարեալ
րաբունի
եւ
բանաստեղծ
եւ
տաղասաց,
եկեալ
յօտար
երկրէ,
բնակելով
ի
Փթառիճոյ
վանքն
եւ
անկանելով
ի
գինամոլութիւն
եւ
զվարդապետութիւնն
խափանելով
եւ
ոչ
ուրեք
գնալով,
ոչ
աշակերտի
եւ
ոչ
ուրուք
ասել
քարոզ
կամ
դաս,
մինչ
յօր
ելիցն
յաշխարհէս:
Եւ
անուշահամ
տաղ
մի
ասացեալ
է
ողբերգաբար`
խրատական
եւ
ոգեշահ
բանիւք,
առ
ինք
փոխելով
դիմառնական
ի
զղջութիւն:
Եւ
այսպէս
է
սկիզբն
կաֆային.
Օրհնեալ
Աստուծոյ
անունն,
որ
բարեաց
դռներն
բացեր,
զաշխարհս
գեղեցիկ
ստեղծեր
եւ
երեք
դիմաց
բաժաներ
եւն:
Եւ
շատ
ոտանաւոր
բանքեր:
