ՓՈԽ
Նոցին
համաձայնեալ
եւ
մեք
ցընծութեամբ
Երգեմք
ընդ
հովիւսն`
ըզփառս
ի
բարձունս.
Րախճանամք
երկրաւորքս
ցընծութեամբ
երկնայնոցն,
Սրովբէից
անտեսն
այսաւր
տեսանի.
Ի
բարձունս
անհասն
յերկրի
երեւի,
Սոսկալին
քրովբէից
ի
գիրկըս
գըգուի.
Ի
յայրն
իջավանի
որ
յաթոռ
ընդ
Հաւր,
Երկնից
թագաւորն
դընի
ի
մըսուր.
Եւ
խանձարրաւք
պատի
զլոյս
փառաց
զգեցեալն,
Րամից
մարդկայնոց
գայ
ի
փըրկութիւն:
Գովեմք
նոր
երգով
զնորածին
արքայն,
Սըմա
միայնոյ
տացուք
այժմ
ըզփառս: