Տաղեր

ՏԱՂ ՅԱՐՈՒԹԵԱՆ

Այսաւր լոյս ծագեաց յաւուրս առաջին,
Արեգակն արդար փայլեաց յարարածս
Եւ լուսաւորեաց` որք ի խաւարի:

Արեւմուտ տապանն եղեւ արեւելք,
Եւ գերութեան վայրն` դարձող գերելոց,
Ի խաւարէ լոյս մեզ ճառագայթեաց:

Զգլուխ անկեան ըզվէմն չարգել կափարիչն.
Եւ ոչ մատանին` զանպարագրելին,
Փառաւք յարուցեալ վէմն անխախտելի:

Բացան դրունք երկնից բարձմամբ սուրբ վիմին,
Եւ Ադամ եմուտ ի դրախտն Ադենայ
Եւ շաւիղ գործեաց որդւոցս ի յերկինս:

Մի զինուոր վերին պակոյց զըստորինսն,
Փողէր սուրբ կանանցն զաւետիս կենաց.
_ Մի' այլ արտասուէք զբարձողն արտասուաց.

Ցընծացէ'ք, յարեաւ անմահ կենդանին.
Նըմա միայնոյ երգեսցուք ըզփառս,
Որ նա յարուցեալ զԱդամ նորոգեաց:

ՓՈԽ

Լըւան զաւետեաց ձայն ուրախութեան,
Երթեալ պատմէին դասուցն ընտրելոց`
Ի Գալիլիայ լերին հետեւեալ:

Ընթացեալ տեսին եւ երկիր պագին,
Հրաման ընկալան զմեզ լուսաւորել.
_ Ընդ ձեզ եմ, _ ասէր, _ մինչ ի կատարած:
Ընդ որս երգեսցուք` փա~ռք յարուցելոյն: