Տաղեր

ՏԱՂ Ի ՏԷՐ ՆԵՐՍԻՍԷ, Ի ՅԱՐՈՒԹԻՒՆՆ ՏԵԱՌՆ

Նոր իմն աւետեաց բարբառ նորազուարճ ձայնիւ
Այսաւր գոչէր հրեշտակապետն ի վերայ վիմին:

Եդին զգլուխ անկեան ըզվէմն վիմափոր տապանն,
Զոր ոչ արգել մատանին զանպարագրելին:

Րամից անմահիցըն պետն փողէր սուրբ կանանցն.
_ Յարեաւ խաչելեալն Յիսուս, զի՞ լայք զկենդանին:

Սիրով խընկաբեր կանայքն տային զաւետիս
Դասուն սիմոնեան խըմբին. Տէրըն մեր յարեաւ:

Երեւեալ ունայն բանիցն ոչ հաւատային,
Պետրոս առ անձուկ սիրոյն արագ ընթացեալ:

Սէրըն սիրելւոյն յայտնեալ նախ եւ առանձին,
Յետ լոկ տեսանելոյ կտաւոցն ընդ միտս հիացմանն:

Ի դասս անդամոց դարձեալ` գլուխըն Կեփայեան
Պատմէր զյարութիւն գըլխոյն սուրբ եկեղեցւոյ:

Եկայք ընդ նոսին եւ մեք հոգւով ցընծացեալք,
Յարուցելոյն տացուք զփառս այժմ եւ յաւիտեանս: