Տաղեր

ՓՈԽ

Կանայքն արտասուաւք լային զբարձողն արտասուաց,
Զմեռելոց կենդանատուն որպէս ըզմեռեալ:

Անմահ իւղ թափեալ անուան իւղ անոյշ բերին,
Կընդրուկ եւ զըմուռ հալուէ կենսատու բուրմանն:

Թաղեալըն մարմնով յերկրի զմահ մեռուցանէր,
Զադամեան բնութիւն մեռեալըն կենագործէր:

Ուստի եւ զուարթունքն իջեալ լուսափայլ ծագմամբ,
Խընդութեամբ տային մարդկան զաւետիս կենաց:

Ղամբար բոցեղէն վառեալ ի վերայ վիմին,
Մեռաւրէն պակեան յահէն դասք պահապանացն:

Ի բաց մերկացեալ զերկիւղ խընկաբեր կանանցն,
Աւետեաց քարոզք եղեն սուրբ առաքելոցն:

Կարաւտ անձկալի սիրով Պետրոս յարուցեալ,
Սիրեցեալըն Յովհաննէս արագ սըլացեալ:

Ունայն ի մարմնոյն տեսին ըզսուրբ գերեզմանն,
Հիացեալ անդրէն դարձան առ համադասիցն:

Սըրտիւ Մարիամ թախծեալ հեղոյր զարտասուս.
Զըղձալին տեսեալ աչաւք եւ ոչ ծանուցեալ:

_ Ի գերեզմանէն զմարմինն, ո~վ պարտիզապան,
Եթէ դու բարձեր, ասա', զի ես առնուցում:

Հայցելին առ նա ձայնէր. «Ո~վ դու Մարիամ,
Զիս, որ յարութիւն եւ կեանք, զի՞ ողբաս մեռեալ:

Արդ, մի' մերձենար դու յիս, անկատար գոլով,
Որպէս մայրըն քո Եւա` ի ծառ գիտութեանն:

Յորժամ առ բնութեան իմ Հայր եւ ձեր ըստ շնորհի
Եւ Աստուած մարմնոյս իմոյ ես ելանիցեմ,

Որոտմամբ իջեալ Հոգին ըզձեզ կատարէ,
Արժանաւորք յայնժամ առ իս մերձենալե:

Ցընծացեալք այսու յուսով զուարճասցուք Հոգւովն,
Զյարուցեալն ի մեռելոց աւրհնեմք ընդ Հաւր յաւիտեան: