Տաղեր

ՏԱՂ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ, Ի ՆԵՐՍԻՍԷ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ

Նորազուարճ խընդութեամբ բերկրեա` ցընծալով,
Կոյս անապական, հարսըն պանծալի Որդւոյ արքայի.
Դուստըր վերինն Երուսաղեմի, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Եկեալ ի Սաբայ դըշխոյ, բերեալ խունկս եւ ոսկի
Նոր Սողոմոնի հաւր իմաստութեան` հաւատ, յոյս եւ սէր.
Թագուհի գերապանծ վայելչութեամբ պայծառացեալ, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Րաբունւոյն շըրթանց շընորհք ըզքեւ, ը~, սփռեցան,
Թագաւորըն ցանկացաւ պայծառ քո գեղոյ, մոռա ըզտուն Հաւր:
Հարսն ի հեթանոսաց ընտրեալ ի յազգաց, ո~ վ սուրբ եկեղեցի:

Սըրտիւ ի սէր քո հարեալ փեսայն երկնաւոր,
Արեամբ իւր գընեալ մաքրեալս յանմաքրից կողին վըտակաւք.
Դըշխոյ զարդարեալ ի վերջաւորս յոսկեհուռն, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Եդեալ ի հիմունըս քո քարինք պատուականք` յասպիս, կարկեհան,
Զդասս առաքելոցն եւ մարգարէից.
Քաղաք Աստուծոյ ուրախացեալ գընացիւք գետոց, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Սիւնս եաւթըն կանգնեալ ի քեզ ճարտարապետն,
Զեաւթնարփեան շընորհս պէսպէս պարգեւաւք Հոգւոյն բաժանմամբ.
Տուն իմաստութեան, յորում խառնի գինին ուրախարար, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Ի նոյն պարիսպ քո շինեալ աշտարակ ոսկեղէնս.
Պատուար արծաթի, դրունք երկոտասան մի մի մարգարտեայ.
Մայրաքաղաք վերինդ Երուսաղէմ, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Երեւեալ ախճապակըք քո բիւրեղ սառնագոյն,
Ի նմա որդիք լուսոյ լուսով կերակրեալ գառամբն Աստուծոյ.
Սիոն լեառն, յորում հոգիք անդրանկաց գրելոց ի յերկինս, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Եկին ի հեռաստանէ որդիք քո ցըրուեալք,
Զդըստերըս լո ուսովք բարձեալ թագաւորք բերին ընծայիւք.
Տաճար նոր, գերապատուեալ քան զառաջինն ի փառս, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Րամեալ ժողովին ի քեզ մանկունք առագաստի,
Պարեն ընդ հրեշտակս գինեաւ սուրբ արեամբն հացիւըն կենաց.
Հարսնարան յաւէժ հարսանեաց անմահ փեսային, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Գոչեա' ուրախութեամբ, երբեմն` ամուլ, անծին,
Եւ արդ` բազմորդի, քան զարամբին ծընար ազգս եւ ազինս.
Մայր հաւտից բանաւորաց եւ լուսակիզըն գառանց, ո~վ սուրբ եկեղեցի:

Ստեամբըք կերակրես միշտ ըզմանկունս կաթամբ եւ մեղու`
Հին եւ նոր Կտակարանաւք, մարմնով եւ արեամբ քո սուրբ փեսային.
Մայր հոգւոց, երգեմք ի քեզ Երրորդութեանն ըզփառս, ո~վ սուրբ եկեղեցի: