Տաղեր

ՏԱՂ [ԾՆՆԴԵԱՆ], Ի ՆԵՐՍԻՍԷ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ

Սկըսեալն յանըսկիզբն ի Հաւրէ անժամանակ Որդին,
Որդին անըսկիզբն առեալ ըսկիզբն ի Կուսէն մարմնով.
Մարմնով պարագրի արկողն որպէս զաւթոց ըզլոյս,
Լոյս փառացըն Հաւր ի մըսուր խանձարրաւք պատեալ բազմի.
Բազմի եւ ի գիրկս Կուսի ի քերովբէից բարձեալն,
Բարձողըն կարեաց էից կերակրի կաթամբ Կուսին.
Կոյսըն մայր եղեալ հրաշիւք զբնութեանս ելոյծ զաւրէնս,
Աւրինաց տըւողն եմուտ ընդ աւրինաւք ծնընդեան.
Ծնընդեան արքային աստեղբն մոգքն ընծայաբերք եղեն,
Եղեն եւ հովիւք դասուց հրեղինաց համաձայնեալ:
Համաձայնելով եւ մեք երգեմք` փա~ռք ի բարձունս.
Ի բարձանց իջեալ փըրկչիդ տացուք յաւէտ ըզփառս: