114.
ԼԵՒՈՆ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
Թարգմանութիւն
Փարիզ,
15
յուլիսի,
1908
Սիրելի
զաւակս,
Ահաւասիկ
վերադարձայ
Փարիզ,
ուր,
ինչպէս
երեւում
է,
կ՚անցկացնեմ
դարձեալ
մի
քանի
օր,
գուցէ
մէկ
շաբաթ:
Այլեւս
չիջայ,
«Կօնտինենտալ»,
քանի
որ
շատ
թանկ
է
նստում:
Ապրում
եմ
հիւրանոցում,
իսկոյնեւեթ
ասեմ՝
աւելի
շատ
համեստ
մի
պանդոկում,
որի
անունը
տեսնում
ես
այս
նամակի
վրայ:
Այսուհետեւ
նամակներդ
կը
հասցագրես
այս
պանդոկին:
Չգիտես,
թէ
որքան
անհամբեր
եմ
քեզ
համբուրելու
համար:
Ամեն
անգամ,
երբ
հանդիպում
եմ
քեզ
հասակակից
ու
քեզ
նման
երիտասարդների,
նրանց
կրծքիս
սեղմելու
խենթ
ցանկութիւն
եմ
ունենում:
Կ.
Պոլիս
վերադառնալու
փոխարէն
եթէ
երկարաձգեցի
այստեղ
գտնուելս,
պատճառն
այն
է
որ
Օստենդէից
դարձիս,
ուր
մնացի
միայն
մէկ
օր,
գտայ
մայրիկիդ
հեռագիրը:
Նա
ինձ
հաղորդում
էր,
որ
ճանապարհ
չընկնեմ:
Ի՞նչ
է
տեղի
ունեցել
Կ.
Պոլսում,
ի՞նչ
վտանգ
է
սպասում
ինձ
այնտեղ,
չգիտեմ:
Հասկանում
ես,
թէ
որքան
անհանգիստ
եմ,
քանի
դեռ
բացատրութիւններ
չեմ
ստացել:
Ինձ
թւում
է,
թէ
փորձութեան
օրերն
ինձ
համար
դեռ
չեն
աւարտուել:
Յոյս
ունեմ,
որ
վաղը
մայրիկիցդ
մի
նամակ
կը
գայ,
որն
ինձ
իրազեկ
կը
դարձնի
իրողութեանը
եւ
որի
մասին
անմիջապէս
տեղեակ
կը
պահեմ
քեզ:
Երեւում
է,
որ
խեղճ
մայրիկիդ
սփոփիչ
նամակներ
չես
գրում:
Դու
ազնիւ
տղայ
ես:
Շարունակիր
քաջալերել
նրան:
Ես
անհանգիստ
ու
նեարդային
վիճակում
եմ
եւ
չեմ
կարող
նրան
ուրախալի
բաներ
գրել:
Սեղմում
եմ
կրծքիս`
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
