Նամակներ (1884-1915)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

229. ԿԼԱՐԱ ԶՕՀՐԱՊԻՆ

[Բարիզ, 21 սեպտեմբեր, 1911],
Հինգշաբթի առտու, ժամը 8

Անուշիկ հոգիս, կնիկս,

Կիրակի օրուան նամակդ երէկ գիշեր առի: Երէկ իրիկուն ժամը 7-ին Հերմինս ճամբայ ելաւ, եւ ես հեռագիր մը տուի քեզի, բայց մտածելով որ կարելի է քօլեռայի պատճառով Բերա իջած էք, հեռագիրը գրասենեակիս adresseով զարկի:

Հերմինիս մեկնելէն ետքը Օլիմբիա գացի քիչ մը: Բայց ներկայացումին միջոցին հիւանդ սրտիս մէջ առջի օրը զգացած յոգնութիւնս, փրթելու պէս բան մը նորէն սկսաւ: Ծռեցայ, շփեցի, չեղաւ: Մտածեցի որ ուրիշ գէշ բան մըն է կարելի է. ուստի թատրոնէն ելայ, պանդոկս գացի, անկողին մտայ եւ բժիշկ մը կանչեցի: Բժիշկը կարեւորութիւն չի տուաւ, բայց երիտասարդ տղայ մըն էր, վստահութեան արժանի չէր. ո՞ր բժիշկը, չեմ գիտեր, վստահութեան արժանի է: État rhumatisal [1] մըն է, ըսաւ եւ acide salicylique [2] ապսպրեց: Այս առտու հանգիստ եմ: Հա՜, սա ալ աւելցնեմ որ այս յոգնութիւնը ատեն ատեն կուգայ եւ կ՚անցնի կոր: Հիմա դեղերը բերին, բայց կը վարանիմ կոր. կ՚ելլեմ ստամոքսս ալ կ՚աւրեմ, տէյի կը վախնամ կոր: Հոս հիւանդնամ նէ` նայող ալ չունիմ. շատ քէյֆլի բան մը կ՚ըլլայ:

Ինչեւէ, կարելի է այսօր այդ անհանգստութիւնը չեմ զգար: Կարելի է որ շատ ոտքի կեցայ այս մէկ երկու օրը, անկէ այդ հիւանդ ոտքս այդ յոգնութիւնները զգաց:

Այս խօսքը գոցենք: Անցեալ եւ առջի կիրակի օրուան Ազատամարտին թիւերը, որոնց մէջ վերջին 2 յօդուածներս հրատարակուած ըլլալու են, չի խրկեցիք մինչեւ հիմա: Զարմանալի էք, գիտէ՞ք. կարեւորութիւն չունեցող լրագիրները ետեւէս կը հասցնէք, երբոր կարդալ չեմ ուզեր քաղաքական բաները, իսկ իմ յօդուածս պարունակող թիւերը ինծի չէք խրկեր:

Տօլլիիս (1 ա. ) քովի չափերը վստահելի չըլլալուն` երէկ Leleuին գացի, patronը [3] առի եւ (1 ա. ) ուրիշ մէկտեղ մը տարի: Գլխարկներու համար մոռ գոյնը շատ մօտա է, բայց դուն չի սիրելուդ այդ գոյնը շինել չեմ տար:

Ֆիստանները 10 օրէն առաջ պատրաստ չի պիտի ըլլան. ամենքը ինծի հետ պիտի բերեմ: Հոս Հբեկելը տեսայ Բերայի բոզիկներէն մէկուն հետ: Նորէն է՛ն պարկեշտը քու էրիկդ է գիտցած եղիր:

Շատ մը պաչիկներ`

Գ. ԶՕՀՐԱՊ



[1] Յօդացաւային վիճակ

[2] Սալիցիլաթթու

[3] Ձեւուածք