256.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Էքս
լէ
Պէն,
27
օգոստոս,
1912],
Երեքշաբթի
առտու
Սիրական,
մէկ
հատիկ,
հէչ
տեղը
քէն
ընող,
աղուորիկ,
քիթիկլի,
անուշիկս,
Պարապ
տեղը
սրտնեղեր
ես
եւ
բոլորովին
սխալ
ենթադրութիւններ
ըրեր
ես.
ես
այդ
ընտանիքին
հետ
ամենեւին
կարծածիդ
պէս
ո
եւ
է
յարաբերութիւն
չեմ
ունեցած
եւ
չունիմ.
իմս
պարզ
բարեկամութենէ
անդին
անցած
չէ
երբեք:
Կը
վստահցնեմ
քեզի,
ուստի
պարապ
տեղը
mauvais
sang
[1]
մի՛
ըներ.
այս
մարդիկը
միշտ
հիւրասիրութիւն
ըրած
են
ինծի,
տուներնին
ճաշած
եմ
քանի
[մը]
անգամ,
ինծի
musique
[2]
մտիկ
ընել
տուած
են`
ծանօթ
musicien
artisteներու
[3]
հրաւիրելով:
Բայց
այսքան
միայն:
Հասկցա՞ր
հոգիս,
կեանքս.
անոր
համար
շուտով
ինծի
pardon
[4]
մը,
հէմ
մեծ
pardon
մը
գրէ.
ես
քեզի
շատ
գրեր
եմ.
անգամ
մըն
ալ
դո՛ւն
ինծի
գրէ,
եւ
պարշինք:
Այստեղ
casinoին
[5]
մէջ
սովորական
կեանքը.
թուղթ
խաղալէ
ուրիշ
զբօսանք
չի
կայ:
Երէկ
գիշերվնէ
ի
վեր
անձրեւ.
այս
առտու
ալ.
կարծեմ
ասանկ
պիտի
շարունակուի:
Այս
վայրկեանիս
facteurը
[6]
եկաւ,
nougat
[7]
եւ
բժշկական
քննութեան
թուղթերը
բերաւ:
Poste
restante
[8]
նամակը
չառի:
Պաչիկներ
եւ
պաչիկներ`
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
Դուն
հոդ
կոշկոջայ
նստեր
ես
նէ,
ես
ալ`
հոս:
Քենէ
տարբեր
բան
մը
ըրած
չունիմ,
գիտցած
ըլլաս.
խայտառակ
կնիկներէ
զատ
ուրիշ
բան
մը
չի
կայ
[հոս]:
[Գ.
Զ.
]
[1]
Արիւն
պղտորել,
յուզուել
