Նամակներ (1884-1915)

47. [ՆԷՋԻԲ ՄԷԼՀԱՄԷԻՆ]

  Թարգմանութիւն

Եէնիքօ, 12 սեպտեմբերի, 190[5]

Վսեմ. [աշուք] Տէր,

Արդէն զձեզ կը ճանչնայի իբրեւ անթերի Ճենթլմէն մը: Այն վշտալի պարագաներուն մէջ, ուր աւելի մօտէն ճանչցայ ձեզ, հասկցայ, թէ մեծ եւ ազնիւ սիրտ մը կը կրէք: Համոզուած ըլլալով իմ անմեղութեանս, մխիթարեցիք, պաշտպանեցիք ու փրկեցիք զիս: Եւ այս բարձրօրէն մարդասիրական գործին մէջ ամենանուրբ փափկութիւն մը ցոյց տուիք: Ասիկա հազուադէպ ընթացք մըն է մեր ապրած այս ժամանակին մէջ: Տեսնելով շատերը, որոնք այսօր կը խուսափեն ինձմէ եւ ուրիշներ, որոնք նեղութիւն կ՚զգան երբ մօտենան ինծի, կարծելով թէ յանցաւոր եմ, կ՚ըմբռնեմ որ արուեստիս կիրառութեան պահուն ո՜րքան դժուարութիւններու պիտի բաղխիմ: Բայց այս վնասը, ո՛րքան ալ մեծ ըլլայ, ոչինչ է այն հրճուանքին քով զոր կ՚զգամ ձեր Վսեմութեան արդարասիրութեան եւ բարեացակամ պաշտպանութեան շնորհիւ ընտանիքիս քով դարձած ըլլալուս համար: Մինչեւ վերջին շունչս պիտի պահեմ յիշատակը այն ամեն բաներուն, զոր դուք ըրիք ինծի համար եւ ձեր անունը պիտի սորվեցնեմ զաւակներուս, որպէսզի յաւէտ յիշեն զայն իբրեւ անունը մեր ընտանեաց բարերարին:

Գ. ԶՕՀՐԱՊ