188.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Վիսպատէն,
23
օգոստոս],
1911,
Չորեքշաբթի,
ժամը
9,
առտու
Անուշիկ
հոգիս,
Այս
առտուընէ
սկսայ
բժիշկին
պատուէրները
բառ
առ
բառ
գործադրել.
6-ին
արդէն
արթուն
էի.
ելայ
գացի
դէմի
աղբիւրը
երկու
գաւաթ
տաք
ջուր:
(1
ա.
)
մէկ
երկու
հոգի
կային,
հիւանդներ,
բայց
աղտոտ
մարդիկ:
Ժամ
[մը]
պտըտեցայ:
Միտքդ
բեր
ինծի
անգամ
մը.
այս
հիւանդներուն
կարգէն
եմ
ես
ասկէ
վերջը.
յուսահատեցայ,
աչուներս
լեցուեցան,
յետոյ
ինքզինքիս
եկայ.
խաղլխ
խախմիշ
չի
պիտի
ընենք
հոս
—
ըսի
միտքովս:
Գացի
պանքօ
առի
պանդոկիս
մէջ.
հազիւ
մէկ
երկու
հոգի
ելած
են:
Յետոյ
անկողին
մտայ
նորէն,
3
/
4
ժամ
կեցայ,
կարդացի:
Մտածեցի`
ի՞նչ
ընեմ:
Նախաճաշս
բերել
տուի
եւ
հիմա
քեզի
նամակ
կը
գրեմ
կոր:
Գիտես
որ
հագուստներս
անբաւական
էին.
կը
յուսայի
այստեղ
աղէկ
tailleur
[1]
մը
գտնել.
անանկ
բան
չի
կայ.
Վահանը`
կայ
ըսաւ.
խալբ
է
ըրեր:
Լոնտրա
երթալս
ալ
ամիս
մը
ետքը
պիտի
ըլլայ.
մինչեւ
այն
ատեն
ի՞նչ
ընեմ:
Նայէ,
ինչ
մտածեցի.
ճամբայ
չելած
Պոլիսէն
(1
ա.
անձ.
)
գացեր
էի
եւ
երկու
խումաշ
զատեր
էի.
մէկը
բաց
bleu
[2]
ղօյու
միւսը
չեմ
յիշեր.
այդ
միջոցին
առաջին
coupeurը
[3]
բացակայ
էր,
երկրորդն
ալ
վստահելի
չէր:
Վազն
անցայ:
Հիմա
թերեւս
առաջին
coupeur-ը
դարձած
է.
ես
կը
կարծեմ
որ
առանց
բռօւայի
ալ
կրնայ
costume
[4]
մը
կարել։
Եթէ
ինքն
ալ
այդ
համոզումը
ունի`
ինծի
bleuէն
veston
[5]
երկու
կարգ
կոճակով
costume
մը
թող
կարէ
եւ
շուտով
խրկէ
ինծի.
արդէն
(1ֆր.
)ը
ուղուրլու
է:
Եթէ
պզտիկ
պակասութիւններ
ունենայ`
կամ
Լոնտրա
ես
շտկել
կուտամ
կամ
դարձիս
Պոլիս
ինքը
նորէն
կը
շտկէ:
Ի
հարկին
տունը
ունեցած
զգեստներէս
ալ
կրնաս
վրաս
աղէկ
եղածներէն
մէկը
իրեն
ցուցնել.
marron
[6]
costume
գէշ
չէ:
Վերջապէս
թէ
որ
համոզուիս
որ
այս
մտածումս
կրնայ
յարմարիլ`
ըրէ
պէտք
եղածը,
թէ
ոչ`
վազ
անցիր:
Առջի
օրը
Արաքսին
հեռագիր
ըրաւ
որ
յառաջիկայ
երկուշաբթի
Բարիզ
պիտի
դառնայ,
անկէ
պիտի
խրկէ
Հերմինը:
Անկէ
առաջ
կարելի
չէ,
վասն
զի
ուղղակի
train
չի
կայ
եւ
Հերմինը
ինքիրենը
չի
կրնար
4-5
train
փոխելով
ինծի
գալ:
Իրաւունք
տուի:
Երէկ
ալ
հեռագրեց
որ
Հերմինը
Բարիզ
իրեն
հետ
մնալ
կ՚ուզէ
կոր
եւ
զինքն
ալ
չի
նեղեր
կոր,
մանաւանդ
Վիսպատէն
cure
[7]
ընելու
ատեն
ալ
պիտի
անցնի:
Ատոր
պատասխանեցի
թէ
զինքը
շատ
չի
նեղեր
կոր
եւ
եթէ
Բարիզի
մէջ
պիտի
զբօսնու
նէ`
թող
հոն
մնայ:
Ի՞նչ
ընեմ
խեղճ
աղջիկս`
իմ
հոս
տեղի
նեղ
սրտովս.
թող
Բարիզ
զբօսնու,
միայն
թէ
Արաքսիին
ալ
նեղութիւն
չըլլար:
Շատ
շատ
պաչիկներ
Վահանիս,
Տօլլիիս,
Արամիս:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
