Նամակներ (1884-1915)

191. ԿԼԱՐԱ ԶՕՀՐԱՊԻՆ

[Վիսբադէն], 26 օգ. 1911, շաբաթ առտու

Սիրական կնիկս,

Այս առտու նորէն շատ գէշ էի. աղբիւրը ջուր խմելու խնդիրը զիս վերիվար կ՚ընէ կոր: Երկու գաւաթ գուռէն խմեցի: Յետոյ ժամ մը քալել պէտք է դէպի լեռը: Գացի ու տեսայ որ ռուսկան մատուռ կայ. այն, որուն պատկերը Տօլլիիս խրկեցի. գացի մինչեւ հոն եւ պտըտեցայ: Ազատամարտի մէջ պիտի նկարագրեմ, կը կարդաս:

Միհրանէն լուր չունիմ, թէեւ գրեցի իրեն Grand Hôel, ըսելով որ թէ ստակի պէտք ունի` խրկեմ իրեն: Մէրագ կ՚ընեմ կոր. գրեցէք ինծի թէ դուք լուր առի՞ք:

Լեւոն Թարապիայի բարեկամնիս (երիտասարդը) թող երթայ տեսնայ եւ հարցնէ. 1. թէ հայրը ե՞րբ կը մեկնի Անգլիա. 2. ուղղակի Լոնտոն պիտի երթա՞յ եւ հոն պիտի կենա՞յ թէ ուրիշ քաղաքներ 3. ո՞րքան ատեն մնալու միտք ունի: Առանց հեղ պակաս բան մը ըսելու միայն ասոնք թող հասկնայ եւ ես հաւանական է որ դեռ 20 օր կը մնամ հոս: Մինչեւ հիմա բան մը չի հասկցայ. ընդհակառակը միւս ոտքիս մեծ մատն ալ թեթեւ մը հոս եմ կ՚ընէ կոր. մէջքս ալ: Բժիշկն ըսաւ որ ասոնք կը պատահին առջի օրերը: Շատ լաւ, բայց դեռ չանցած:

[Գ. ԶՕՀՐԱՊ]