221.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Լոնտոն],
16
սեպ.
1911,
շաբաթ
առտու,
ժամը
6
Անուշիկ
կնիկս,
Երէկ
գիշեր
երեքշաբթի
օրուան
նամակդ
առի.
իբրեւ
թէ
իմ
մտմտուքներս
ինծի
չեն
բաւեր,
դուն
ալ
քու
շիրին
ճիլվէներովդ
ինծի
մինչեւ
այստեղ
ետեւէս
հասնիս
կոր:
Քեզի
հողէ
բլուր
պէտք
է
եղեր,
վիլլա
շինիմ
նէ`
ուրիշ
անուն
դնելու
եմ
եղեր,
իմ
առողջութիւնս
ուրիշի
պէտք
է
եղեր:
Ասոնք
շատ
շատ
լսեցինք:
Ասոնց
ո՛չ
համը
մնաց,
ո՛չ
հոտը:
Իմ
քեզի
դէմ
ցուցուցած
gentillesseներուս
[1]
դէմ
2000
քիլոմեթրօ
հեռուէն
նորէն
ատ
տգեղ
խօսքերը
կրկնելուդ
անուն
մը
տալ
չեմ
ուզեր:
Արդէն
սովորութիւնդ
է
որ
է՛ն
նեղուած
վայրկեանիս
ինծի
désagreable
[2]
ըլլալու
աշխատիս:
Ինչ
է
նէ,
ատ
խօսքերը
տեղաւորցնելու
համար
անչափ
մէրագ
ըրեր
ես
որ
նամակի
թուղթերուն
չի
գրուած
մէկ
հատն
ալ
գրածներուդ
խառներ
ես.
ահաւասիկ
ես
ալ
ատոր
վրայ
այս
պատասխանը
կը
գրեմ
կոր:
Շատ
կ՚աղաչեմ
որ
կամ
բնաւ
նամակ
չի
գրես,
կամ
սա
ճիլվէներէն
վազ
անցնիս,
վասն
զի
անհանգիստ
եմ,
հիւանդ
եմ,
մտմտուքներ
ունիմ,
ալ
խամզին
ետեւէս
մինչեւ
Լոնտրա
հասցնելու
պէտք
չի
կայ:
Հարկաւ
քանի
մը
օրէն
Պոլիս
պիտի
գամ,
հոն
բերանացի
ատոնք
բոլորը
կը
զուրցես
եւ
եթէ
ամիսէ
մը
ի
վեր
չի
զուրցելուդ
համար
լեցուեցար
նէ`
օրը
տասը
անգամ
կը
կրկնես
եւ
կը
հանգստանաս:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
Այս
առտու
ժամը
10ին
Հերմինը
եւ
Արաքսին
կը
մեկնին
ասկէ:
Իմ
որչափ
մնալս
յայտնի
չէ.
կարելի
է
որ
երկուշաբթի
մեկնիմ,
կարելի
է
մնամ:
Պարտաւոր
եմ
Միւնիխ
երթալու
շուտով
գործի
մը
համար:
Եթէ
ասկէ
շուտ
մեկնիմ`
Բարիզ
կ՚երթամ
եւ
չորեքշաբթի
իրիկուան
Orient
Expressով
Հերմինիս
մինչեւ
Միւնիխ
կ՚ընկերանամ:
Գ.
Զ.
Արշակը
Ազատամարտին
թող
երթայ
եւ
Վռամեանին
քրոջ
adresse
Միւնիխ
թող
խրկէ
poste
restante։
