Նամակներ (1884-1915)

[Զմիւռնիա], 22/4 յունիսի, չորեքշաբթի, [1902]

Իմ սիրելի Դօլօրէս,

Տանը դրսեւորած քո վարքի համար նոր պատուիրաններ տալու կարիքը չունեմ:

Ահաւասիկ մի հին կամուրջ, որի տակով ոչ թէ ջուր է հոսում, այլ ուղտերին նստած ճամփորդներն են անցնում: Այս բոլոր փոփոխութիւնները ժամանակն է բերում իր հետ:

Համբուրում եմ քեզ, սիրելիս:

Գ. Զ.