265.
ՀԵՐՄԻՆԷ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Փարիզ,
6
հոկտեմբերի,
1912]
Կիրակի
առաւօտ
Իմ
սիրելի
փոքրիկ
Հերմինէ,
Մեզ
ընդամէնը
մի
քանի
ժամ
է
մնում
այստեղ
անցկացնելու:
Այսօր
իսկ,
երեկոյեան,
թողնելու
ենք
Փարիզը
եւ,
եթէ
Աստուած
կամենայ,
չորեքշաբթի
կէսօրին
կը
լինենք
Կ.
Պոլսում:
Եթէ
մի
քիչ
դրամ
վաստակէի,
կ՚ուզէի
Բրինքիբոյում
գնել
մի
փոքրիկ
ամառանոց`
մեծ
պարտէզով,
այնտեղ
առանձնանալու
ու
հանգստանալու
համար:
Երեսունինը
տարի
մարդկանցով
ու
նրանց
չարութեամբ
զբաղուելուց
յետոյ
կ՚ուզէի
զբաղուել
այգեպանութեամբ,
ծաղիկներով
ու
մրգերով:
Այնքան
էլ
ուշ
չէ,
այնպէս
չէ՞,
զաւակս:
Միւս
տարի
դու
էլ
կը
գաս
այստեղ:
Յուսով
եմ,
որ
սովորելու
համար
ջանք
չես
խնայում,
քանզի
ուսումն
ինքնին
կեանքն
է.
մարդ
ինչքան
սովորի,
այնքան
ապրած
կը
լինի:
Հայրիկդ
քնքշօրէն
համբուրում
է
քեզ:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ