Տաղեր

ՏԱՂ ԾՆՆԴԵԱՆ, ՏԵԱՌՆ ՆԵՐՍԻՍԻ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ

Անճառ է խորհուրդ սըրբոյ յայտնութեանն.
Բանն, որ ի ծոց Հաւր ծընեալն անմարմին,
Գըթացեալ ի մեզ, մարմին ըզգեցաւ`
Դարձումն առնելով նախաստեղծ մարդոյն:
Երանեն այսաւր մեզ ազգ եւ ազինք,
Զաւրք հոգեղինացն յերկիր ծաւալին`
Էմմանուելի գուշակ լինելով:
Ընդ մեզ Աստըւած շըրջեցաւ մարմնով,
Թագաւոր փառաց` ծառայի կերպիւ:
Ժամանակ եհաս փըրկութեան մարդկան,
Իջեալ ի յերկիր Որդին միածին,
Լոյս փառաց ծագեաց իւր արարածոցս:
Խաւար լուծանի երեւմամբ լուսոյն,
Ծագի արեգակն ի Բեթղահեմէ,
Կոչէ զտիեզերս ի լուսաւորիլ:
Հովուացն ընթացեալ ի տեսիլ լուսոյն,
Ձայնակից եղեն վերին զըւարթնոցն:
Ղամբար լուսափայլ յայտնեալ ի յայրին,
Ճառագայթ ծագեաց աստղըն յարեւելս:
Մոգուցըն տեսեալ, նըմին հետեւեալ,
Յայրն իջավանեալ տեսին զարեգակն,
Նըմա մատուցին զընծայս խորհըրդոյ,
Շարժեալ իմաստիւք զըմուռս մահացու,
Ոսկի` արքայի, կընդրուկ` Աստուծոյ:
Չնաշխարհիկ գոլով աճմամբ մարդկութեան,
Պարագայց լրութեամբ թիւ երեսնամեայ,
Ջրով Յորդանանու այսաւր զմեզ սըրբեաց:
Ռահ հորդեալ յերկինս որդւոց Ադամայ,
Սարսէր Յովհաննէս մերձենալ ի հուրն:
Վերնոց ահաւորն խոնարհի մարդկան,
Տէր Հոգին իջեալ կերպիւ աղաւնոյ,
Րաբունից րաբունն Հայր վըկայելով,
Ցուցեալ յայտնեցաւ սուրբ Երրորդութիւն,
Իիւսեալ միութեամբ անբաժանելի:
Փառաց, միշտ Էին փառաւորելոյն,
Քահանա'յք, երգով մատուսցուք ըզփառս: