Հայոց եկեղեցական իրաւունքը. Ա Գիրք

31) ԴԻՈՆԵՍԻՈՍ ԱՂԵՔՍԱՆԴՐԱՑՈՒ ԿԱՆՈՆՆԵՐԸ (264 Թ. )

Սա յայտնի Որոգինէսի աշակերտն է, մասնակցել է Նովատի, Սաբելլեանց, Պօղոս Սամոսատացու հետ եղած վիճաբանութիւններին: 4 խրատական կանոն ունի:

1) Խօսում է Զատկի օրուայ թաթախումը որ ժամանակ կատարելու մասին: Նրա կարծիքով` պիտի թաթախուել ո՛չ շատ ուշ երեկոյեան, ո՛չ շատ ուշ առաւօտեան. շուտ պաս լուծողներին չի քաջալերում՝ իբրեւ փոքրոգի եւ իրենց չզսպող: Հներում պասը լուծում էին Հռոմում կէսգիշերին, Ասիայում`

երեկոյեան, Արեւելքում` գիշերուայ մօտ, ոմանք էլ` արեւածագին, Հայաստանում` երեկոյեան: Զանազանութիւնը առաջանում է առաքեալներից ստացած աւանդութիւնից եւ աւետարանիչների տարբեր ժամանակ որոշելուց: Մատթէոսը ասում է. «Յերեկոյի միաշաբաթուն» (ԻԸ 1), Մարկոսը`

«Իբրեւ երեկոյ եղեւ, քանզի ուրբաթ էր, որ ի շաբաթն մտանէր» (ԺԵ 42), Ղուկասը` «Օրն էր ուրբաթ, եւ շաբաթ լուսանայր» (ԻԳ 54), Յովհաննէսը`

«Գայ առաւօտուն ընդ արշալոյսն» (Ի 1): 692-ի ժողովը որոշեց կէսգիշերին կատարել:

2, 3, 4 կանոնները խօսում են աղօթք անելու եւ հոգեկան մաքրութեան վրայ: