Սահման
է
առաքելական
աւրինաւքս,
որ
եպիսկոպոսն
յԱստուծոյ
տեղն
խնամք
տանի
ժողովրդեանն
եւ
զայնչաք
սահմանած
հարկն
առնու
ի
սուրբ
եկեղեցոյն
եւ
ի
յայլ
եկեղեցականացն
ի
պէտքն,
եւ
վասն
շլատութեան
չյաւելցնէ
զառն
եւ
ոչ
զեկեղեցականաց
իրաւունս
տայ
պակսեցնել.
վասն
զի
ամէն
եկեղեցական
հայնց
է
հաստատած
ի
յիր
ապրանքն
ի
սուրբ
եկեղեցոյն
ծառութենէն՝
զէդ
հեծելվոր
որ
թրովն
իր
այնէ
զթոշակն։
Եւ
զայս
ի
ֆռանկաց
եկեղեցականացն
տես
եւ,
ուսիր՝
որ
ջանուն
անուանին,
որ
եփ
զուգվի
եւ
կարգվի
ջանուն
յեկեղեցին՝
այլ
չկարէ
պակսեցնել
եպիսկոպոսն
յին
ապրանացն
մազ
մի
առանց
իրաւանց։
Եւ
թէ
բերէ
ժամանակն,
որ
աղքատանայ
եկեղեցին
վասն
յերեւան
պատճառանաց
կամ
յեպիսկոպոսէ
կամ
յայլ
եկեղեցականաց,
եւ
այլք
որ
ուննան
եւ
հարուստ
լինին՝
նա
զիրենց
իրքն
խնայեն
ի
յայն
կարիքն,
նա
զէդ
մարդասպան
ձգեն
զինք
եւ
դատեն
ու
հաւանաւորեն
ու
դնեն
յեկեղեցւոյն
կարիքն։
Եւ
թէ
յայս
ժառանգաւորաց
եկեղեցւոյս
ընդ
կարգակից
ընկեր
կամ
ընդ
աշխարհական
կռիւ
այնէ
ու
փայտով
քշտէ՝
հայնց
որ
մէնակ
մեռանի,
նա
առնուն
զկարգն
եւ
ի
դարպասն
տան
զինք,
որ
զէդ
սպաննաւղ
դատեն
զինք։
Ապա
թէ
չմեռնի
ի
ժամն՝
ու
ի
հետ
աւրերոյ
մեռանի,
նա
զզարկն
փնտռեն
ու
տեսնուն,
եւ
թէ
ի
սպաննաւղէն
լինա՝
նա
որպէս
վերոյ
գրեցաք՝
է
տուժանքն.
եւ
թէ
ի
կարծիք
լինի՝
նա
տուժանքն
այնոր
ապաշխարութեամբ
լինայ՝
զինչ
որ
եպիսկոպոսն
դնէ։
