ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Սուրբն Գրիգոր եւ թագաւորն Տրդատ զիրիցնին ազատել են յամենայն ազգ ծառութենէ իրենց որդովքն։ Կու հրամայէ աւրէնքս որ ոչ իրիցնին ի հարկտուքն խառնին եւ ոչ հարկտուքն յիրիցնին, ոչ խնամութեամբ եւ ոչ ինչ ազգ իւաւք, վասն պարոնութեանն հարկուն. զի որպէս զէրէցն չէ պատեհ ի հարկ դնել, նա հայնց ոչ զհարկտուն չկարէ ոք հանել ի հարկէն առանց պարոնին կամացն։ Եւ այս է ըղորդն՝ այն պարոնն, որ յիրիցվէ՝ որ պատարագաւղ լինի՝ հարկ առնու, նա անէծք է գրած այնոր. նոյնպէս եւ յեկեղեցականացն ով եւ լինի, որ իշխէ ի հարկտւացն բնաւ ի կարգաւորսն խառնել։

Ապա երբ ուժվորեցին Պարսիկք ի վերայ Հայոց, նա տանէին զիրիցնին ի հեծել եւ այնկից ի վեր թուլցաւ. որ խառնեցան յիրար. զի ոչ թագաւորք չմնաց ի Հայք։ Ամ թէ յիստկի, նա լաւ է ու շահած լինի երկու դեհն. եւ թէ ոչ, նա յիրիցնոյն վասն այնոր հարկ կու առնուն. որ գիտենայք։