ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եւ այս աշխարհի երիցուն իրաւներն է. զատկին շաբաթ աւրն, եւ կիրակի աւրն, եւ կրկնոյ զատկին, ու հոգւոյ գալստեան, Աստուածածնին ննջմանն, խաչին տաւնին, աւետեացն՝ այսոք աշխարհի երիցնոյն՝ եւ եկեղեցոյն։ Նոյնպես եւ զվարդավառն կարեն այնել, ապա մատղենի մորթերն վանացն է։

Եւ պատեհ է որ ոք յիր ամէն ազգ մտերոյ՝ ի մրգերոյն քթոց մի, եւ ի սերմունցն դստակ մի եղի, եւ յայլոցն նոյնպես, ի կալէ եւ ի մըզտուրէ, է ըստ քչուցն փոքր ի շատէ՝ իր եկեղեցոյն տայ, զաղէկն եւ ոչ զվատն՝ նման Կայէնի՝ որ ընտրէր ու զվատն անէր։ Եւ թէ ոք երիցու առանձին ժամուց տայ կամ մատղենի, նա կէս դրամուն ու մատղենոյն վանացն է։ Եւ զինչ բարիկինդնացն շաբթուն գայ, նա երիցուն է ամենն գառնենի մորթին։