ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Նա թէ եւ սովորութիւնք իւրաքանչիւր երկրի այլ եւ այլ են, բայց մեք զոր կարցաք ճշմարտել յաւրինացն՝ նա այս է. եւ թող այս հաստատուն մնայ՝ որ չզրկեն զիրար, ապա իրաւնաւք ամէն մէկ զիր բաժինն ուննայ սիրով եւ ի հանգիստ։

Եւ կու հրամայէ աւրէնքս, որ ով զիր ընկերն հարմէ կամ զրկէ՝ նա տուպլ առնուն յիրոյն եւ ի նա տան։ Եւ զայս դեռ կու ներենք, որ կրկին մէն լինի տուգանքն, վասն այնոր, որ յիր հալածն է մեղանքն. թէ ոչ՝ նա այլոցն, որ այլազգ գողութիւն եւ ուժ, որ ի վաստակոց եւ ի հալծնաց ի դուրս, լինի՝ նա այնոր վճարն չորս տակ է։

Բայց ու զիրաւունքն պատեհ է ի վերայ տեղոյն արձակութեան եւ նեղութեան այնել։

Նոյնպէս եւ զմշակնոյն վարձերն՝ ի վերայ տարոյն սղութեան ու լաւութեանն այնեն զնեհն. զի առանց նեհի, որ պատեհվոր լինի, աշխարհ երբ շինվի...