ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Զջրաղացպներն կու հրամայէ աւրէնքս՝ որ հատուկ եւ հաւատարիմք պատեհ է դնել վասն գոյութեան երկրին, որ չաւիրեն զաղունն. ու թէ աւիրեն՝ նա դարպասն պարտի, որ պատժէ, եւ դուպլ տայ վճարել զաղքատաց վնասն, ու չհարկին վասն կապլուն եւ շահուն։ Բայց աղունին վատութեան պատճառն էլ պիտի տեսնուլ վասն գիճութեան ցորենոյն եւ այլ իրվոյ զոր լինի ի հացն։ Ու թէ անցնել տայ ընդ քարն՝ միատակ վճարէ տէրն ապա թէ գողնա՝ չորս տակ. եւ թէ խոշոր այնէ կամ մանդր զալիւրն՝ նա ինքն զաւիրածն առնու եւ զտէրն յաղէկ ալիւրէ վճարէ։ Եւ զկապճկերն ըստ երկրին սահմանին այնեն, եւ ըստ ջաղցացն եւ ըստ ջրին ուժոյն. ու թէ այլ աւել առնու՝ նա զիրն զամէնն զինչ ուննայ առնուն, եւ ի զնդանն այլ դնեն եւ տան ապաշխարել։