ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ ոք որ չէ քահանայ, եւ սուտ քահանայութիւն կու այնէ՝ նա պատեհ է, որ բերէ զինք եպիսկոպոսն եւ վարդապետաւք փնտռէ հետ իր։ Ու թէ լինի արժանի քահանայութեան, նա թող զինք ըղորդ քահանայացնէ. ապա պարտ է յառաջ իր ապաշխարութիւն տալ քաշել վասն անհնազանդութեանն. զպատեհն։

Ու թէ չլինի արժանի, եւ անհաւատ քուրձիկ լինի, նա թող ի պարոնության դարպասն տայ զինք եկեղեցին, որ առնու զինչ ուննայ. ու զընդանով եւ այլ ցեղ չարչարանաւք տանջեն, որ այք ոք չիշխէ զայն գործ այնել։