ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ ումեք կին ի բոզութեան բռնվի, եւ կամ մարդ ցուլ առ ինքն՝ նա պատեհ է ստուգութեամբ քննել զճշմարիտն՝ թէ կինն զցուլն է հարկել ու խաբել, թէ ցուլն զկինն։ Եւ թէ ցուլն զկինն լինի խաբել ու բերել ի յայլոց տուն՝ նա յայս տեղս աւրենքս դժար սաստ է հրամայէլ, զի գրել է որ մեռնի, կամ ի պակասն զձետն կտրեն, առաւել թէ ի կահրայ բան լինի այրել։ Ապա թէ անայր կին լինի լել, եւ խոստացել լինայ թէ՝ պսակվիմ ընդ քեզ, ու այնով լինայ խաբել զկինն՝ նա ճարն է որ պսակվի. ու եփ պսակվի՝ նա տուժանք չպարտի։

Ապա թէ կինն լինի խաբել զցուլն՝ նա խրատն ու մեծ տուժանք ի կնկանն դեհն է. ու այրկանն կամաւք խրատվի կինն՝ քանի նորա ձետն աժենայ, եւ այս քիթն լինի։

Նոյնպէս եւ թէ ընդ անասուն բռնեն. կտրեն զերկուքն զձուքն եւ զձետն, եւ ապա յեկեղեցին տան որ քաւէ։