Եթէ
ուրդի,
որ
մարդ
իր
կամաւք
կրակ
ձգէ՝
նա
պատեհ
է
տեսնուլ,
թէ
ի
խալտնաց
կամ
ի
խումրութենէ
է
լել՝
կամ
հարբած
լինայ՝
նա
այն
այլ
ցեղ
է,
ու
զայն
զնտանոք
եւ
ծեծաւք
եւ
խրատնաւք
պարտ
է
ըղորդել։
Ապա
թէ
վասն
չարութեան
լինի՝
նա
պեղծ
է,
որ
ի
յայտ
իշխեց,
եւ
թէ
ոք
բռնվի
ի
յայտ
մեղանքդ՝
նա
պատեհ
է
զինք
այն
հրովն
տուժել,
ու
յիր
ընչիցն
զայրեցման
վզենն
տուպլ
վճարուիլ
զինչ
ազգ
ու
լինայ
վզենն։
